Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
29/3/2024 02:21:14



















Επισκέπτες Online: 955


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






Η ΚΡΙΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΧΡΟΝΩΝ
17-08-2011
Η ΚΡΙΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΧΡΟΝΩΝ


Του Χρήστου Βλάχου

Τωρα εμεις ειμαστε οι ηλικιωμενοι της Κριθιας.

Καθε φορα που βρισκομαι μεσα σε κοσμο, αγωνιζομαι να αναγνωρισω στα προσωπα και στο παραστημα της νεολαιας μας καποιον παιδικο φιλο η καποιον συγγενη. Τωρα ειναι αλλιως τα παιδια. Μεγαλωσαν με το αισθημα της ελευθεριας μεσα στις ανεσεις, σε μια αλλη εποχη απο τη δικη μας. 

Εμεις ειμαστε η καμενη γενια του πολεμου, η γενια του εμφυλιου, η γενια της ανεχειας και της μεγαλης θλιψης. Ομως, απο οτι περασαμε την εποχη εκεινη, τα περισσοτερα που εμειναν χαραγμενα στο μυαλο μας ειναι τα παιχνιδια μας. Το κολυμπι στην ''γκιολα'' στο ποταμι, το ψαρεμα, το περασμα των μικρων ψαριων στα βουρλα, το κυνηγι των πουλιων με την σφεντονα. Το χειμωνα παλι, γελια και χαρες οταν κατορθωναμε να εγκλωβισουμε κανενα σπουργιτι, απογοητευση οταν στην προσπαθεια μας να το πιασουμε, κατω απο τον τενεκε ή σκαφη -παγιδα μας εφευγε.

Θυμαμαι ακομη τα πατινια απο παλια ρουλεμαν, τις μπιλιες, το τσιλικι. Τις αποκριες οι ''μπαρμπαδες'' με τα μαυρα χοντρα κοστουμια και το καταλευκο πουκαμισο κουμπωμενο μεχρι το λαιμο χωρις γραβατα με μια επιμελημενη μουντζουρα στο μετωπο που εσπαζε την σοβαροφανεια τους, να πινουν τον καφε η το ουζο τους στον καφενε.''Αντε και του χρονου ναμαστε γεροι''.

Και αργοτερα τα πειραγματα στον μπαρμπα Βαγγελη τον κανδηλαναπτη της εκκλησιας που ηταν επιφορτισμενος να σκαβει και τους ταφους των συγχωριανων του -συνηθως κλαιγοντας. Ηταν στο καφενειο ο Κωστας ο Λαγκανης, ο μπαρμπα Αριστειδης ο Παπαδελος και πολλοι αλλοι ..''Βαγγελη'' τον ειπε ο πατερας μου ''ετσι και πεθανεις εσυ θα σκαψουμε ενα λακο ολοι μαζι και  θα χορευουμε απο πανω'' και εσκασαν ολοι στα γελια.

Ομως ο μπαρμπα Βαγγελης δεν το εβαλε κατω ..''ολους θα σας θαψω'' τους ειπε γελωντας και εκεινος και μονο σ' αυτη τη σκεψη συνοφριωθηκε. Δεν ξερω γιατι, ισως ετσι συμβαινει σε ολους τους ανθρωπους οταν θυμουνται τα παλια.. Ομως νομιζω οτι τοτε οι ανθρωποι ηταν πιο αγνοι, πιο ζωντανοι, πιο ανθρωποι και πιο προσγειωμενοι. Ηταν ευτυχισμενοι με μια σαρδελα αλμυρη τυλιγμενη σε ενα δροσερο αμπελοφυλλο, γελουσαν και χαιρονταν τα μικρα και ασημαντα, ρουφουσαν τη ζωη με ολες τους τις αισθησεις και κοροιδευαν το θανατο γιατι και αυτος ηταν μια φυσικη λειτουργια της ζωης τους.

Αργοτερα λοιπον που μεγαλωσαμε περισσοτερο, η ''βολτα'' στον κεντρικο δρομο, τα ντροπαλα πειραγματα στα κοριτσια, τα πρωτα σκιρτηματα και καρδιοχτυπια. Υπερτατο αγαθο το αγνο χαμογελο μιας κοπελιτσας και πιο χειροπιαστο η γλυκια δροσερη γκαζοζα που  κρεμονταν μεσα στο διχτυ στο πηγαδι. Αναμνησεις... αναμνησεις..!

Οταν παραμεγαλωσεις, αρχιζεις να ζεις μ' αυτες. Λαχταρας να γινεις παλι παιδι. Θυμασαι με νοσταλγια τα παιδικα σου χρονια, λες κι αυτο μπορει να σταματησει το εδαφος να υποχωρει κατω απο τα ποδια σου. Ειναι που και τα χρονια περασαν και οι ανθρωποι σε εχουν κουρασει .. Γι' αυτο και παλι γυριζω στα παλια. Στον πατερα μου τον ''Αποστολαρο'', στον θειο μου το Γιωργη τον ''Βαρδαρη'', στη γλυκια μου θεια Ζαχαρω, στον παλιο γραμματεα της Κριθιας το θειο Νικο και την παντα κομψη θεια Μαρια -που για την κομψοτητα της την ελεγαν ''Γαλλιδα''-   την πιο αγνη ψυχη του χωριου μας τη θεια Χατζοπουλινα, την ΜΑΝΑ μου που εφυγε τελευταια και σε τοσους και τοσους αγαπημενους ανθρωπους που εφυγαν και ισως καπου να με περιμενουν...       
          

               



 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium