ΔΗΜΟΣ ΒΟΛΒΗΣ: ΘΑ ΤΙΜΗΣΕΙ ΤΟΝ ΧΑΡΑΜΠΟ ΜΗΤΣΟΓΛΟΥ, 111 ΧΡΟΝΩΝ!

Κατά τη διάρκεια της τελετής, ο δήμαρχος Βόλβης Δημήτρης Γαλαμάτης, θα απονείμει ανήμερα της ονομαστικής του εορτής (Αγίου Χαραλάμπους), τιμητική πλακέτα στον Χαράλαμπο Μητσόγλου, ο οποίος σύμφωνα με μαρτυρίες συμπλήρωσε 111 χρόνια ζωής! Η εκδήλωση της γιορτής του υπεραιωνόβιου, στην οποία γίνεται προσπάθεια να παρευρεθούν παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα, θα περιλαμβάνει και πρόγραμμα με ποντιακούς χορούς.

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ ΕΛΛΗΝΑΣ ΖΕΙ ΣΤΟΝ ΑΣΚΟ

Ο υπεραιωνόβιος Χαράλαμπος Μήτσογλου ζει τα τελευταία χρόνια στον Ασκό. Το lagadas.net τον επισκέφθηκε στην κατοικία του στον Ασκό, όπου φιλοξενείται από την κόρη του Μαρία και το γαμπρό του Ιορδάνη. Ο κ. Χαράλαμπος, με απίστευτη διαύγεια πνεύματος και τρομερή μνήμη, μας διηγήθηκε την ιστορία της ζωής του, ενώ δεν παρέλειψε να μας αναφέρει και το μυστικό της μακροζωίας του.

Με την κόρη του Μαρία και το γαμπρό του Ιορδάνη
(φωτό emvolima-nea.blogspot.com)

Από το Λαγκαδά είστε; Να στείλετε πολλούς χαιρετισμούς στους φίλους μου και στους γιατρούς του ΕΣΥ και να τους πείτε ότι είμαι πολύ καλά. Νιώθω σαν παιδί δέκα χρονών. Το κοντέρ μηδένισε στα 100 κι άρχισε να μετρά από την αρχή», λέει με χιούμορ ο κ. Χαράλαμπος.

Το μυστικό της μακροζωίας είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, ο υγιεινός τρόπος ζωής. Τσιγάρο δεν κάπνισε ποτέ, ούτε ήπιε στη ζωή του εμφιαλωμένο ποτό, παρά μόνο ντόπιο γλυκό κρασί ή ντόπιο τσίπουρο. Επίσης, έχει καταφέρει να αποβάλλει από τη ζωή του το άγχος και τη στεναχώρια. Καθημερινά καταναλώνει μόνο γιδίσιο κρέας μαζί με ένα ποτηράκι κρασί, ενώ το πρωινό του περιλαμβάνει τραχανά, κους κους ή χαβίτς και το βραδινό μια φέτα ψωμί με γιαούρτι ή τυρί.

Παρά την ηλικία του, ψηφίζει πάντα στις εκλογές

Στο γιατρό χρειάστηκε να πάει ελάχιστες φορές στη ζωή του, ενώ το μόνο φάρμακο που παίρνει είναι για την πίεση, κι αυτό προληπτικά. Παρακολουθεί με ενδιαφέρον τα δελτία ειδήσεων όλων των καναλιών κι έχει άποψη για όλα τα θέματα της επικαιρότητας. Στο καφενείο του χωριού τον περιμένουν οι φίλοι του για να τους διηγηθεί ιστορίες από τον Πόντο, αλλά και για να παίξουν ξερή, που τους κερδίζει σχεδόν πάντα. Όταν βρίσκεται στο σπίτι, του αρέσει να περνάει ώρες με τα παιδιά του, τα εγγόνια του, τα δισέγγονα και τα τρισέγγονα του, που είναι ουκ ολίγα. Συνολικά έχει έξι παιδιά από τους δύο γάμους του (όλα εν ζωή, με το μεγαλύτερο εκ των οποίων μια κόρη που είναι σήμερα 85 χρονών), δώδεκα εγγόνια, δεκαέξι δισέγγονα και δύο τρισέγγονα, ενώ έχασε και τις δύο γυναίκες που παντρεύτηκε. Η δεύτερη σύζυγός του ήταν 20 χρόνια νεότερή του και πίστευε ότι θα τον φρόντιζε στα γεράματα, αλλά έφυγε νωρίτερα από τη ζωή, πριν λίγα χρόνια.

Από τη συμμετοχή του σε εκδήλωση για τον Πόντο στην Πλ.Αγ.Σοφίας

Αναμνήσεις μιας γεμάτης ζωής

Ο κ. Χαράλαμπος γεννήθηκε το 1902 στην Τοούζ Αγά της Μπάφρας του Πόντου. Έχει τρομερή διαύγεια πνεύματος και θυμάται με μεγάλη ακρίβεια όλα όσα διαδραματίστηκαν στις αλησμόνητες πατρίδες. Σε ηλικία 12 ετών, το 1914, κι ενώ είχε ξεκινήσει ο διωγμός των Αρμενίων από τους Τούρκους, αναγκάστηκε να ανέβει στο βουνό με την οικογένεια του για να γλιτώσουν τη ζωή τους. "Ζούσαμε σαν αγρίμια, τρώγαμε χελώνες και χόρτα για να ζήσουμε", μας λέει χαρακτηριστικά. Μετά από δύο χρόνια κατέβηκε από το βουνό, για να ξαναγυρίσει εκεί το 1918, όταν οι Τούρκοι άρχισαν την καταδίωξη των Ποντίων, στην οποία έχασε τους γονείς και τον αδελφό του. Γνώρισε και έζησε την δυστυχία και την πείνα. Όταν αναφέρεται στα δραματικά γεγονότα της περιόδου εκείνης η θλίψη και ο πόνος στο πρόσωπό του είναι έκδηλος.

Ο πόλεμος του 1940 τον βρήκε στα βουνά της Αλβανίας, να αντιστέκεται με τον ελληνικό στρατό στους Ιταλούς. Ακόμη και σήμερα ηχούν στα αυτιά του οι οβίδες των εχθρικών αεροπλάνων και οι ριπές των πολυβόλων. Ενώ κατάφερε να βγει αλώβητος σ’ αυτές τις μάχες, τραυματίστηκε από σφαίρα στο πόδι το 1947, σε ενέδρα ανταρτών στο Κοκκινοχώρι Λαγκαδά (χωριό κοντά στη Νυμφόπετρα, που εγκαταλείφθηκε μετά τον Εμφύλιο). Στη συνέχεια έζησε για λίγα χρόνια στα Λουτρά Λαγκαδά σε δωμάτια που παραχώρησε το κράτος στους κατοίκους της περιοχής, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε στη Νυμφόπετρα, καλλιεργώντας καπνά.

Έχει τιμηθεί από τον πρώην Δήμο Σοχού ως ο μακροβιότερος κάτοικος της περιοχής και από την πρώην Νομαρχία Θεσσαλονίκης για την προσφορά του στο έθνος.