08-01-2014
Λοιπόν; «Εμπρός στον έτσι, που χάραξε ο τέτοιος;;;»
ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ
Του Τρύφωνα Τσομπάνη
Αυτό το «σαφές» πολιτικό μήνυμα εισπράττω σαν πολίτης κάθε φορά που ακούω να γίνεται λόγος για τις Δημοτικές εκλογές του ερχόμενου Μαϊου του 2014. Μια θολούρα, μια αβεβαιότητα, μια διστακτικότητα, ένα μούδιασμα στην κοινωνία και στους πολίτες, ένας φόβος για το αύριο, μια απογοήτευση για το παρόν, σιχασιά για το επίπεδο της πολιτικής ζωής και κυρίως τίποτε το ξεκάθαρο και το Επώνυμο. Όλοι στην αναμονή της έκπληξης, στην αγωνία του «νέου σωτήρα» και στην ανωνυμία της ομάδας των αγανακτισμένων, που καθημερινά κάνουν γαργάρα την αγανάκτησή τους, αλλά δεν τολμούν να την πουν δημοσίως και με υπογραφή. Λόγια πάνω στα λόγια, μπηχτές και υπονοούμενα, κουβέντες για «φρούδες ελπίδες και αρχή μιας νέας αλλαγής», έννοιες ξεφτισμένες και απαξιωμένες, φράσεις γνώριμες πλέον στο καθημερινό μας λεξιλόγιο για «λαμόγια, ίντριγκες και πολιτικά σκουπίδια, για κλέφτες του χαμόγελου και της ελπίδας», ξεμπροστιάσματα και αλληλοκατηγορίες, σπάσιμο δεσμών και όρκων φιλίας, βουτιά στη ανευθυνότητα του ατεκμηρίωτου λόγου, πρόκληση της νοημοσύνης και ύβρις της αισθητικής.
Αλήθεια πως καταντήσαμε ένας ολόκληρος λαός να φοβάται το αύριο σαν κακό εφιάλτη; Κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και τρομάζουμε από την παραμόρφωση και την ασχήμια του παρόντος και του μέλλοντός μας… Να φταίει ο καθρέφτης ή εμείς που στραπατσάραμε τα μούτρα μας αψήφιστα, ψηφίζοντας χωρίς ψυχή και πνεύμα; Και όχι «με λογισμό και μ’ όνειρο» όπως ήθελε ο ποιητής;
Οι άνθρωποι της γενιάς μου, απογοητεύτηκαν και απογοήτευσαν, κουράστηκαν στο ψέμα και την υποκρισία της πολιτικής, κουράστηκαν να ελπίζουν και να απελπίζουν το λαό, κουράστηκαν να αυτοδιαψεύδονται και να αυτοδιασύρονται στα παιδιά τους, βαρέθηκαν να υποκρίνονται τους ικανούς, ενώ η ανικανότητά τους κραυγάζει από χιλιόμετρα. Κι όμως βλέπω πως επιμένουν να θέλουν να αποδείξουν, ότι δεν φταίμε εμείς που αρμενίζουμε στραβά, αλλά φταίει ο γιαλός. Δεν φταίμε εμείς που ρίξαμε το καράβι στα βράχια, αλλά ο βράχος που τυχαία βρέθηκε και πετάχτηκε μπροστά μας.
Ανασαίνουμε την βρώμα της πολιτικής ζωής, και αντί να αλλάξουμε περιβάλλον, ψηφίζουμε παρατάξεις σαν αποσμητικά χώρου, για να καλύψουν την μπόχα. Παρόλα αυτά, χωρίς να έχουμε συναίσθηση της ευθύνης μας και της έμπρακτης συγνώμης, ζητάμε από τους νέους ανθρώπους να πλησιάσουν στον ΧΥΤΑ της πολιτικής μας ζωής, για να κάνουν τι ;;; Να ζήσουν στο πλαίσιο που τους οργανώσαμε; Να απολαύσουν τη βρωμιά μας; Να βουτήξουν στο ίδιο απαίσιο τέλμα;
΄Η να καθαρίσουν την «κόπρο του Αυγείου» που σωρεύσαμε χρόνια τώρα πάνω στα χωριά και στις πόλεις μας;
Άραγε όλοι αυτοί που δειλά-δειλά, προς το παρόν, βηματίζουν προς τον επόμενο εκλογικό αγώνα, δεν αντιλαμβάνονται την ευθύνη τους ή το μερίδιό τους στο κακό;
Θεωρούν ότι έκαναν ό,τι έπρεπε να κάνουν για τον τόπο τους;
Πιστεύουν ότι δικαιώθηκαν στις επιλογές τους;
Άρθρωσαν ποτέ λόγο αντίρρησης ή κριτικής;
Σήκωσαν το μπόι τους σαν ανάχωμα σε ό,τι σήμερα κατηγορούν ως αποτυχία;
Τι αντιπρότειναν στην λαμογιά και το τσαμπουκαλίκι της εξουσίας;
Πως διαχειρίστηκαν την οικονομική καταβαράθρωση και την κλεψιά των ολίγων;
Τόλμησαν να σηκώσουν το γάντι και να το στείλουν σ’ έναν Εισαγγελέα ή σ’ έναν Ελεγκτή Δημόσιας Διοίκησης;
Είχαν το κουράγιο να βάλουν 3 υπογραφές και να ζητήσουν διαχειριστικό έλεγχο;
Μήπως αντάλλαξαν τη σιωπή τους με τη σιωπή των Άλλων γι αυτούς;
Μήπως βολεύτηκαν στον τιμητικό τίτλο ενός προέδρου ή στον καλό μισθό μιας θέσης;
Στάθηκαν κριτικά απέναντι στην ευτέλεια του πολιτισμικού κιτς;
Μήπως εντάχτηκαν στο πνεύμα που επικρατούσε πριν από 70 χρόνια στην πόλη μας όπου ολόκληρο το Δημοτικό συμβούλιο λόγω άγνοιας και αγραμματοσύνης ψήφιζε «ότι είπε ο Νάσος Καστρίτσης». (Παλιός πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου, ο μόνος εγγράμματος προφανώς, που τον ακολουθούσαν όλοι οι άλλοι που δεν καταλάβαιναν τι ψήφιζαν).
Δεν ξέρω τι να πιστέψω. Πάντως ένα είναι σίγουρο, ότι οι ευθύνες διαχέονται σε όλους (συμπολίτευση και αντιπολίτευση), σε όσους μπορούσαν να κάνουν κάτι και δεν το έκαναν σωστά, με επαγγελματισμό, με ευθύνη, με αυτονόητη προστασία των τοπικών συμφερόντων και των συμφερόντων των πολιτών, με γνώση και ευαισθησία απέναντι στη διαχείριση των κοινών και προπάντων με συνείδηση της αποστολής και του έργου τους. Όταν ο λαός τους ψήφιζε, δεν στόχευε να τους αποκαταστήσει επαγγελματικά για να περιμένει τώρα να εισπράξει αντί ευχαριστιών την ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!!!
ΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ;
Εκφράζοντας προσωπική και μόνο άποψη, ως πολίτης και ψηφοφόρος και όχι ως υποψήφιος πολιτευτής, ως ένας άνθρωπος που αγωνιά για τον τόπο που ζει και ανατρέφει τα παιδιά του, που εργάζεται για την ανάδειξη της ιστορίας, του πολιτισμού, της τέχνης και της παράδοσής του αφιλοκερδώς και αμισθί, και πιστεύοντας ότι εκφράζει κι άλλους ανθρώπους που έταξαν τον εαυτό τους στον δρόμο της εθελοντικής προσφοράς, θέλω να σημειώσω κάποιες σκέψεις για το μέλλον μας και το αύριο του τόπου μας και για το τι θα περίμενα εγώ.
Όσοι αποφασίσουν να εκτεθούν στη νέα εκλογική αναμέτρηση, να αναμετρήσουν τις δυνάμεις τους και να εξετάσουν μήπως κάτι από τα ανωτέρω αφορούν κι αυτούς. Αν ολιγώρησαν σε κάτι σημαίνει αστοχία βολής, άρα αποτυχία. Ας αρκεστούν στις δάφνες που εισέπραξαν και στις φωτογραφίες που βγήκαν ως τώρα. Δεν τους χρειαζόμαστε πλέον.
Όσοι αποφασίσουν να είναι υποψήφιοι Δήμαρχοι ή Σύμβουλοι, ας σκεφθούν ΤΙ το καινούργιο έχουν να προσφέρουν στον τόπο, πέρα από την απλή διαχείριση των άδειων ταμείων και των προβλημάτων τους;
Όσοι αποφασίσουν να εκτεθούν στον εκλογικό αγώνα, θα στηριχθούν στο μυαλό και στις δυνάμεις τους; Ή στα άρρωστα μυαλά των κομματικών επιτελείων που θα δώσουν ΧΡΊΣΜΑ και χρώμα στον αγώνα τους;
Πιστεύω ότι το «κώμα» στο οποίο βρίσκεται η πατρίδα τελευταία, οφείλεται στις χρωματισμένες κομματικές ιδέες που σάπισαν ήδη εδώ και καιρό και δεν έχουν ελπίδα ανάκαμψης, μολύνοντας τον πολιτικό αέρα της πατρίδας μας.
Όσοι εκτεθούν στον εκλογικό στίβο, θα πρέπει να δηλώσουν τους οικονομικούς χορηγούς τους, και ότι δεν θα εξαπατήσουν το κράτος με ψευδείς δηλώσεις εκλογικών δαπανών, όπως έγινε ως τελευταία.
Όσοι εκτεθούν στην πολιτική κονίστρα θα πρέπει να έχουν εξασφαλισμένη την «έξωθεν καλή μαρτυρία», τουλάχιστον ενός καθαρού ποινικού μητρώου.
Όσοι ανακατευθούν με τα κοινά, δεν εξυπακούεται ότι και όλο το σόι τους και οι φίλοι τους, μετέχουν στα κοινά, με μοίρασμα θέσεων και μισθών.
Όσοι εμπλακούν στα κοινά του Δήμου θα πρέπει να αποδείξουν, ότι δεν είναι ένα κλικ κάτω από τον Δήμαρχο, αλλά πολλά κλικ πάνω από τον ανώτερο πολίτη που περιμένει λύσεις προβλημάτων και όχι διαιώνισή τους.
Όσοι επιθυμούν να διοικήσουν, εννοείται ότι πρέπει να έχουν τις προϋποθέσεις μιας παιδείας και μιας μόρφωσης αλλά και μιας επαγγελματικής καταξίωσης, άμεμπτης και χωρίς γκρίζες ζώνες.
Όσοι νοιάζονται γι αυτόν το τόπο, μπορούν να το αποδείξουν όχι με την διεκδίκηση θέσεων μισθωτών, αλλά με πνεύμα αγαστής συνεργασίας με άλλους που έχουν τα ίδια όνειρα για τον τόπο.
Kουραστήκαμε να βλέπουμε να απολαμβάνουν την εξουσία άνθρωποι από το πουθενά, χωρίς τις στοιχειώδεις μορφωτικές, παιδευτικές και επαγγελματικές καταξιώσεις και που στριμώχνονται για να χωρέσουν στο κάδρο της φωτογραφίας. Αυτό είναι θλιβερό φαινόμενο για το 2014.
Όταν οι άλλοι πάνε στο φεγγάρι με πύραυλο, εμείς δεν θα πηγαίνουμε με αραμπά.
Ο τόπος μας έχει πολλά άξια, νέα και μορφωμένα παιδιά, με μεράκι και όραμα, με πραγματική αγάπη για τον τόπο και όχι για το αξίωμα, με γνώση και αντίστοιχη παιδεία για την επίλυση των προβλημάτων, με σοβαρότητα και αυτοσεβασμό, με θέληση συνεργασίας με όλο τον κόσμο που επιθυμεί το ανέβασμα της κοινωνίας, την προβολή του τόπου, την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, τον σεβασμό στο δικαίωμα της εργασίας και της ανταμοιβής και όχι στο κατάντημα της μαύρης εργασίας, με όραμα για τα προβλήματα, με γνώση της ιστορίας του τόπου και ανάδειξή της σε πηγή πλούτου. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έχουν χρέος να συνεργαστούν για το καλό του τόπου μας, με μόνη σημαία την ΕΠΑΡΧΙΑ ΛΑΓΚΑΔΑ, χωρίς κομματικούς και χρωματικούς διαχωρισμούς, χωρίς μειονεκτικές εγωπάθειες, χωρίς ηγεμονισμούς, μακριά από στημένα πολιτικά παιγνίδια και λογικές του ξερόλα, με αντοχή στη συζήτηση και ανοχή στη διαφορετική άποψη.
Όσοι κατά καιρούς έχουν εμπλακεί με τους Επαγγελματικούς, Πολιτιστικούς και Αθλητικούς συλλόγους της επαρχίας μας, διαπίστωσαν ότι πάντα υπάρχουν άνθρωποι με πνεύμα συνεργασίας για έναν κοινό στόχο και μια κοινή προσπάθεια για το καλό. Καιρός να αποδείξουμε ότι σε καιρούς κρίσιμους μπορούμε να κάνουμε τις απαραίτητες υπερβάσεις και τις λελογισμένες τομές που επιβάλλουν οι καιροί, για να στήσουμε ένα καλύτερο μέλλον και για μας και για παιδιά μας.
Ένα κοινό μέτωπο, μια κοινή σημαία, με ένα μόνο στόχο το καλό του τόπου, με 2-3 ανθρώπους από κάθε Σύλλογο, τους πιο άξιους, τους πιο καλούς, μπορεί να γίνει το θαύμα που ονειρευόμαστε όλοι.
ΥΓ. Οι σκέψεις αυτές είναι προσωπικές απόψεις, κατατίθενται επώνυμα στο τραπέζι του προβληματισμού και του διαλόγου, που ξεκίνησε ήδη για τις Δημοτικές εκλογές. Ελπίζω να αποτελέσουν αφορμή σχολιασμού, αντιρρήσεων, αποδοκιμασίας ή και επιδοκιμασίας, ώστε να βγει κάτι καλό μέσα από έναν ανοιχτό δημοκρατικό διάλογο.
Ας δείξουμε ότι αξίζει κάτι καλύτερο αυτός ο τόπος.
ALBUM
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ
.jpg)
