Σε παλαιότερο άρθρο μου για τις εκλογές στο Λαγκαδά περί το 1960, είχα αναφερθεί στο κλίμα που επικρατούσε τότε και στις εντάσεις που δημιουργούνταν μεταξύ των υποψηφίων Δημάρχων και συμβούλων. Όλα αυτά καταγεγραμμένα από τον τύπο της εποχής, κυρίως την εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, με ονόματα, χρονολογίες και που διαβάζοντάς τα και συγκρίνοντάς τα με τα σημερινά δεδομένα ανακαλύπτεις με έκπληξη πολλές ομοιότητες με τα σημερινά, χωρίς βέβαια το ξύλο και τους προπηλακισμούς. Το πνεύμα παραμένει το ίδιο, οι πρακτικές και οι πολιτικές κωλοτούμπες, οι εκβιασμοί, ακόμα και  χρηματισμοί, απειλές, λόγια του αέρα, ταξίματα και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς θα τα βρει μπροστά του. Κάποιοι ακόμη δεν εξελέγησαν και μοιράζουν θέσεις, άλλοι μοιράζουν ελπίδες και αεροπορικά εισιτήρια για ταξίδια αναψυχής, «απ’ όλα έχει ο μπαξές!!!» Νεαροί εργαζόμενοι στο Δήμο με δίμηνη απασχόληση, λανσάρουν τα έντυπα ιδιωτών εκδοτών ως έντυπα του Δήμου, λέγοντας: «θέλετε την εφημερίδα του Δήμου;» και βλέπεις στα χέρια σου «ΟΡΑΜΑ ΖΩΗΣ!!! Αν ήξερε ο ΟΑΕΔ την απασχόληση των ανέργων που επιδοτεί, θα πάθαινε έμφραγμα ο Διοικητής του!!! Η αντιπολίτευση το θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό, όπως και το να χρησιμοποιείται ο Δήμος, το προσωπικό  και οι υπηρεσίες του ως εκλογικό στρατηγείο!!! ’λλωστε κάτι θυμίζει απ’ τα παλιά!!!

Επειδή έζησα από «κοντά» τις τρεις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, που τελικά αποδείχτηκαν όχι αναμετρήσεις αρχών, αλλά μοίρασμα της εξουσίας ανάμεσα σε δύο στελέχη του αυτού ψηφοδελτίου και γνώρισα από κοντά πρόσωπα και πράγματα, λογικές και πρακτικές, εκλογικές λοβιτούρες για μια θέση στον ήλιο του Δήμου, τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί και αυτές οι εκλογές, 15 χρόνια από τότε, να είναι μια συνέχεια ή μάλλον μια από τα ίδια. Παλιότερα λέγαμε ότι εκεί που αρχίζει ο στρατός σταματάει η λογική, τώρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκεί που ξεκινούν οι εκλογές χάνονται πολλά πράγματα. Και εξηγούμαι, για να μη παρεξηγηθώ ότι βρίζω τους υποψηφίους όλους, γιατί έχω προσωπικούς φίλους σε ψηφοδέλτια που τους εκτιμώ ως ανθρώπους. Δεν μπορεί να βλέπεις υποψήφιο για τις εκλογές, σοβαρό άτομο, να διέρχεται όλη τη μεγαλοβδομάδα χωριά και παζάρια, δρόμους και σοκάκια, να περιφέρεται μαζί με τους επιταφίους ανά την επαρχία στο πλευρό ενός υποψηφίου και την άλλη να το βλέπεις ν’ ανασταίνεται σε άλλον συνδυασμό. Δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη σε τέτοιους ανθρώπους που τη Δευτέρα δίνουν τον λόγο τους στον Α΄ και την Τρίτη στον Β΄. Δεν κατανοώ πώς άνθρωποι που έβριζαν χυδαιότατα τους Δημοτικούς άρχοντες, πακέτο τώρα με δέκα διαφημίσεις καλοπληρωμένες στα παράνομα έντυπά τους, κινδυνεύουν από αναρρόφηση χρημάτων ή νέων ιδεών του Ηγέτη. Ευτυχώς που ζούμε σε εποχές που τα πάντα καταγράφονται και εκδίδονται και τα γραπτά είναι ο καθρέφτης του καθενός. Ο Ελύτης έλεγε ότι  «οι λέξεις είναι πράξεις» και πρέπει πάντα αυτός που τις χρησιμοποιεί, είτε γραπτά είτε προφορικά, να αναλαμβάνει την ευθύνη των λέξεων. Οι λέξεις είναι εμπειρία ζωής. Είναι όμως έτσι σήμερα; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!!!

Για τους πολιτικούς τα λόγια είναι λόγια και μάλιστα παχιά μερικές φορές. Για μας, οι λέξεις εσχάτως έχασαν το νόημά τους, τη λογική τους, και βέβαια δεν κομίζουν ευχάριστη εμπειρία, αλλά μάλλον αρνητική. «Γύρευα κάτι πιο δύσκολο από την απελπισία στην έκφραση» σημειώνει ο ίδιος ποιητής και όντως σήμερα στόχος του λόγου και των πράξεων είναι να απελπίσουν ακόμα περισσότερο τον κόσμο, να τον κάνουν να σιχαθεί τα πάντα, θεσμούς, αρχές, πολιτική, εκλογές. Ίσως έτσι βολεύει αυτούς που σχεδιάζουν την μοίρα μας, για να μπορούν να κάνουν μόνοι τους παιχνίδι και να εναλλάσσονται στην εξουσία. Αυτό βολεύει αυτούς που ξεκίνησαν με τα ίδια όνειρα, με κοινό σκοπό, κοινό αγώνα, κοινές προσπάθειες και εξαρτήσεις χρωματικές, κοινό κομματικό βηματισμό, σε κοινά ψηφοδέλτια, να διαφεντεύουν τον κόσμο για τα προηγούμενα 20 και τα επόμενα 30 χρόνια. Το βλέπουμε και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Και ενώ στον κάθε αγώνα εμπλέκονται πάντα και άτομα που διαθέτουν αξιοσύνη και όνειρα, τελικά επιβιώνουν οι «σχεδιαστές της μοίρας μας»…Βλέπω φίλο και κουβεντιάζουμε τα προεκλογικά, απελπισμένος από όλα και όλους, με σκληρούς χαρακτηρισμούς περιγράφει το τοπίο. Σε μια βδομάδα φιγουράρει η φωτογραφία του ως υποψηφίου αυτού που έβριζε!!! Πότε έλεγε αλήθεια και πότε ψέματα τελικά;;; Η λέξη σοβαρότητα τελικά θα είναι το ζητούμενο για μερικά πρόσωπα;;;

Αντιλαμβάνομαι βέβαια και τις παροτρύνσεις μερικών για χαμηλό και ήρεμο κλίμα, αλλά όταν λέμε ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ιδεών, δεν θα μοιράζουμε και τριαντάφυλλα!!! Πολεμάς για τις ιδέες σου, για ένα καλύτερο μέλλον, πώς; Mε αλλαγή φιλοφρονήσεων;

Η αλήθεια πονάει πάντα, όταν την αγνοείς όμως δεν την εξαφανίζεις, απλά την κουκουλώνεις στην αφάνεια. Όμως η αλήθεια έχει γράψει ήδη την ιστορία της, ΥΠΑΡΧΕΙ, όσο κι αν εμείς την ρίχνουμε στη λήθη. Και η αλήθεια είναι η μόνη λέξη που πρέπει να κοιτάς κάποιον στα μάτια όταν τη λες.

Δεν θα προβάλλεις έργα και λόγια; Δεν θα υπογραμμίσεις ανεπάρκειες; Δεν θα τραγουδήσεις την Πριγκηπέσα του Σ. Μάλαμα το: «άλλα λέει  κι άλλα κάνει, πώς να σας το πω»;;; Το ζητούμενο λοιπόν «ν’ αλλάξει χαρακτήρα» και ο πολιτικός και ο πολίτης.

Εκλογές σημαίνει αντιπαράθεση προγραμμάτων, έργων, αρχών, λογικών, ήθους, λόγων, πράξεων, ξεσκέπασμα του ψεύδους και της κακής διαχείρισης. Σε μια διοίκηση ευθύνη δεν έχει μόνο αυτός που διοικεί, αλλά κι αυτό που έβλεπε την παρανομία και σιωπούσε ένοχα. Δεν κατάλαβα ποιος έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται το χρήμα του Δήμου και μπορεί να μένει στο απυρόβλητο;

Αυτό βέβαια, αν θέλουμε να πάει ο τόπος μπροστά! Αν δεν θέλουμε, ανεχόμαστε τα πάντα και την κάθε καλή συμβουλή συγκάλυψης, και τραγουδάμε όλοι μαζί  το «κράταμε να σε κρατώ ν’ ανεβούμε στο βουνό» της εξουσίας!!!!

Ας σταματήσω όμως εδώ…έχουμε μέρες μπροστά μας!!!