Η άφιξη ενός παιδιού στην οικογένεια φέρνει τους γονείς αντιμέτωπους με το ζήτημα της ανατροφής του. Πολλοί γονείς  βιώνουν άγχος και ανασφάλεια έχοντας δυσκολίες να διαχειριστούν το ζήτημα αυτό. Είναι γεγονός, ότι η αντίδραση και ο τρόπος αντιμετώπισης των γονιών έχει ουσιαστικό ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού.

Αν οι γονείς επιβραβεύουν, παροτρύνουν και αφήνουν το παιδί να έχει επιλογές και λήψη αποφάσεων, τότε το παιδί θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση και αυτονομία. Η προσπάθεια του παιδιού για αυτονομία, ανεξαρτησία και αυτοέλεγχο, μπορεί να ενισχυθεί μέσα από απλές καθημερινές συνήθειες όπως το να ντυθεί και να πλυθεί μόνο του, να κοιμάται μόνο ή να πηγαίνει στην τουαλέτα, να συμμετέχει στις δουλειές του σπιτιού κ.α. Σημαντικό είναι οι γονείς να επιβραβεύσουν κάθε προσπάθεια και να μην το αποθαρρύνουνε στην περίπτωση της αποτυχίας.

Αντίθετα, αν οι γονείς αποθαρρύνουν και μαλώνουν το παιδί στις επιλογές των κινήσεων και των αποφάσεων του, του δημιουργούν ανασφάλεια και αίσθημα αμφιβολίας. Μεγαλώνοντας πιστεύει ότι για να μπορέσει να αποφασίσει τον τρόπο που θα ενεργήσει πρέπει κάποιος να το αποφασίσει και να το κατευθύνει.

Οι γονείς λοιπόν έχουν το πιο σημαντικό ρόλο στην καλλιέργεια της αυτονομίας ή της αμφιβολίας, αλλά δεν θα πρέπει να αφήνουν το παιδί να αναπτύσσεται ανεξέλεγκτο. Οφείλουν να θέτουν σαφή όρια και κανόνες  στη συμπεριφορά του παιδιού. Το παιδί έχει μπροστά του ένα δύσκολο και πολύπλοκο περιβάλλον και η βοήθεια των γονιών- με τους κανόνες, τα όρια και το κλίμα εμπιστοσύνης- θα οργανώσει και θα διευκολύνει τον τρόπο που αντιμετωπίζει και προσπαθεί να γνωρίσει τον κόσμο.