Πλήρης ημερών σε ηλικία 93 ετών έφυγε από τη ζωή ο γνωστός συμπολίτης μας ο δικηγόρος κ. Ευάγγελος  Πέϊκος.

Για τους ανθρώπους που τον γνώρισαν από κοντά ήταν μια χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου με πλούσια γνώση, με πηγαίο και ανεξάντλητο χιούμορ, με διεισδυτική σκέψη και κριτήρια που σπάνια συναντάς στην εποχή μας.

Στον επαγγελματικό - δικηγορικό στίβο διακρίθηκε για τη νομική του σκέψη και όπως διηγούνται νεώτεροι συνάδελφοί του όταν αγόρευε στο δικαστήριο, έδινε μαθήματα νομικής σκέψης και επιστημονικής σοβαρότητας, εμπνέοντας τον σεβασμό και τον θαυμασμό. Θα τον θυμόμαστε πάντα ως ένα τζέντλεμαν, που παρά το προκεχωρημένο της ηλικίας του ντυνόταν πάντα άψογα και δεν παρέλειπε να συνδυάζει το ντύσιμό του με το μαντηλάκι στο τσεπάκι και το μικρό τριανταφυλάκι στο πέτο του. Τελευταία τον έβλεπες πάντα στο ίδιο τραπέζι στο Καφέ Γκρέκο να απολαμβάνει το καφεδάκι του με την συντροφιά πολύ νεωτέρων ανθρώπων που απολάμβαναν το χιούμορ και τον προβληματισμό ενός ανθρώπου που έζησε σχεδόν έναν αιώνα. Η σκέψη του και η μνήμη του κοφτερή, οι αναμνήσεις του από τα παλιά και τη δραστηριότητα του «Ερασιτεχνικού  καλλιτεχνικού Ομίλου Λαγκαδά  ΟΡΦΕΥΣ» (1945), όπου έστησαν με φίλους του και συμμαθητές, δραστηριοποιούνταν στην πόλη μας με χορωδία, με θεατρική ομάδα και πληθώρα εκδηλώσεων άφησε εποχή. Η συμμετοχή του στην εκδοτική τριμελή επιτροπή της τοπικής εφημερίδας «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΑΓΚΑΔΑ», (οι άλλοι δύο ήταν ο Στέλιος Βασιλείου και ο Φιλήμων Νάκος) μαζί με τον εκδότη και συμμαθητή του Νικόλαο Μουλά, άφησε ένα θαυμαστό λαογραφικό και ιστορικό έργο. Ήταν από τους ανθρώπους που δεν έχαναν το χιούμορ τους ποτέ, και στην ερώτησή μου όταν συναντιόμαστε «τι  κάνετε κ. Ευάγγελε;» απαντούσε ετοιμόλογα,

«διάγω την ένατη δεκαετία της κάθετης ζωής μου, για την οριζόντια θα μετράτε εσείς τα χρόνια»!

Ο Ευάγγελος Πέϊκος πέρα από τον καίριο προφορικό του λόγο είχε και το τάλαντο της συγγραφής. Κάποια κείμενά του κατά καιρούς τα εμπιστεύτηκε σε φίλους του με την δέσμευσή τους να αναδειχθούν μετά την αναχώρησή του από τα «πρόσκαιρα». Ήταν άνθρωπος αγαπητός και σεβαστός στην πόλη μας και στήριξε με τον τρόπο του το έργο της τοπικής εκκλησίας.

Θα τον θυμόμαστε με αγάπη και θα χαιρόμαστε για το πέρασμά του από τη ζωή της πόλης μας για 93 ολόκληρα χρόνια. Αιωνία ας είναι η μνήμη του.

Tρύφων Π. Τσομπάνης