Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
29/3/2024 00:27:48



















Επισκέπτες Online: 1218


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






Είμαστε πολύ χαρούμενοι !!!
12-08-2016
Είμαστε πολύ χαρούμενοι !!!
 

Του Τρύφωνα Τσομπάνη

Ναι, είμαστε χαρούμενοι, θα έλεγα πάρα πολύ χαρούμενοι, που ένα παιδί της πόλης μας κατάφερε με τον προσωπικό του αγώνα και την προσωπική του προσπάθεια να φτάσει στην εξάδα της ολυμπιακής διεκδίκησης. Αυτό μας φτάνει, και του αξίζουν του αγαπητού Γιάννη τα πιο θερμά μας, τα χίλια  συγχαρητήρια και οι πιο θερμές ευχές μας για να είναι πάντα καλά και να κερδίζει τέτοιες συμμετοχές. Αναμφίβολα πίσω από την τιμητική για τον Γιάννη Πέτρου συμμετοχή κρύβεται πολύς αγώνας, πολύς κόπος, πολύ αγωνία, ιδρώτας, προπόνηση, ξενύχτια, τραυματισμοί, έξοδα και μοναξιά. Η μοναξιά του αθλητή που βρίσκεται μόνος απέναντι στο στόχο του και στο τέρμα του αγώνα του. Είναι βέβαιο πως όλος ο Λαγκαδάς ήταν στο πλευρό του Γιάννη αυτές τις κρίσιμες ώρες και εύχονταν για το καλύτερο. Το «ευ αγωνίζεσθαι» έχει μεγαλύτερη αξία από το μετάλλιο, και η τιμή της συμμετοχής σε μια Ολυμπιάδα, σηματοδοτεί την πορεία αλλά και την ιστορία του ΑΘΛΗΤΗ. Ο Γιάννης είναι αρκετά νέος και μπορεί να μας δίνει ελπίδες για ένα καλό μέλλον στον αθλητισμό. Αυτό που θα ήθελα απλά να σημειώσω είναι το πώς αντιλαμβάνονται μερικοί τον αγώνα κάποιων ανθρώπων που φτύνουν αίμα μόνοι τους αλλά στη δόξα τους έχουν πολλούς συνεταίρους. Όχι, ό,τι και να έκανε ο αθλητής μας, είναι ο μοναδικός κερδισμένος και ο μοναδικός κάτοχος της τιμής και της περηφάνιας. Αυτή τη χαρά και την δόξα και την περηφάνια μπορεί να την μοιραστεί μόνο με τους γονείς του και την οικογένειά του που τον στήριξαν πραγματικά, δούλεψαν μαζί του, έτρεξαν, ένοιωσαν την αγωνία του και κυρίως ξόδεψαν πολλά για να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα. Όλοι οι άλλοι είμαστε θεατές ενός αγώνα και απλά χειροκροτητές, αλλά, επιτρέψτε μου, δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι γιατί δεν προσφέραμε τίποτα απολύτως στον αγώνα ενός νέου που παλεύει να ανεβάσει ψηλά την Ελληνική σημαία και παλεύει ολομόναχος χωρίς την βοήθεια των αρμοδίων κρατικών αρχών και της πόλης του. Μαζί με τον Γιάννη θα μπορούσαν ίσως σήμερα να αγωνίζονταν κι άλλα παιδιά της πόλης μας που πριν από πολλά χρόνια (τριάντα περίπου) είχε έναν από τους πρώτους κωπηλατικούς ομίλους, δημιούργημα και όνειρο του αείμνηστου Βαλκανιονίκη κωπηλάτη Σπύρου Κεχαγιά, που με αίμα και ιδρώτα έστησε τότε τον Κωπηλατικό όμιλο Λαγκαδά, και κατέκτησαν οι τότε αθλητές του αρκετά μετάλλια και αρκετά αριστεία.

Σήμερα αυτό το όνειρο ρημάζει στις όχθες της Κορώνειας, γιατί κανένας δεν νοιάστηκε να συνεχίσει το όνειρο, έστω να στηρίξει το όραμα, να βοηθήσει την προσπάθεια εκείνων των αθλητών και να δώσει στα παιδιά της πόλης μας μια αθλητική διέξοδο, που ο Γιάννης αναγκάστηκε να την ψάξει σε άλλες πόλεις και άλλα προπονητικά κέντρα. Ούτε καν μια προσπάθεια να αξιοποιηθεί ο χώρος για τον οποίο ξοδεύτηκαν αρκετά χρήματα και μετά τα προβλήματα της Κορώνειας εγκαταλείφθηκε, ούτε καν μια ιδέα για να μετατραπεί σε ένα γυμναστήριο άθλησης ή εγκατάστασης μιας προσομοίωσης κωπηλατικού κέντρου για να γυμνάζονται τα νέα παιδιά που αγαπούν τον αθλητισμό. ΤΙΠΟΤΑ. ΝΕΚΡΑ. ΣΙΩΠΗ. Η ίδια νέκρα και στο κλειστό Κολυμβητήριο της Ξυλόπολης, που θα μπορούσε επίσης να αξιοποιηθεί από τους αθλητές μας. Κατά τα άλλα «είμαστε περήφανοι» με τις νίκες των άλλων, αλλά δεν ντρεπόμαστε καθόλου με τις δικές μας ανεπάρκειες και αστοχίες.

Πήρα το δρόμο προς τη λίμνη. Τα χορτάρια κοντεύουν να κλείσουν το δρόμο προς τον Κωπηλατικό Όμιλο. Η λίμνη κάνει φιλότιμη προσπάθεια να πλησιάσει την αποβάθρα.Το κτήριο απόμεινε να χάσκει μόνο και έρημο, απλά για να μας θυμίζει το όνειρο του κυρ-Σπύρου και το χρέος μας. Κάποιοι κατάφεραν να το απογυμνώσουν από τη σκεπή, τις σιδεριές, τα παράθυρα, τις πόρτες, τα έπιπλα, τα κύπελα και τα έπαθλα, τα σκάφη των προπονήσεων πετάχτηκαν στα καλάμια, τα κουπιά το ίδιο, βρωμιά και σκουπιδαριό σε έναν χώρο που έπρεπε να σφύζει από ζωή και νεολαία.

 Γι αυτήν την κατάσταση υπάρχει άραγε κανένας να αναλάβει την ευθύνη και να μας μιλήσει για την περηφάνια του;

Προσπάθησα να κλείσω τα μάτια και να ονειρευτώ το μέλλον. Δύσκολο να ονειρεύεσαι πάνω σε χαλάσματα, όμως καθώς ένα γεράκι πέταξε μέσα από τις καλαμιές και σηκώθηκε ψηλά, νόμισα ότι ήταν η ψυχή του κυρ-Σπύρου που πλανιέται μέσα στα χαλάσματα του κωπηλατικού και φυλάει σκοπιές περιμένοντας  μιαν άλλη μέρα για τον κωπηλατικό όμιλο Λαγκαδά, που μπορεί να μην υπάρχει πλέον ως φορέας, αλλά έχει τώρα έναν Κωπηλάτη με Ολυμπιακή συμμετοχή που δίνει ελπίδες για το μέλλον.

ΥΓ. Γιάννη σου ευχόμαστε τα καλύτερα στη ζωή σου και ο Δημήτρης και η Ρίτα να είναι οι περήφανοι για την λεβεντιά του παιδιού τους.



 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium