Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
28/3/2024 17:22:43



















Επισκέπτες Online: 1181


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






«Δώστε μας τον κόπο μας να πάμε σ’ άλλη πόρτα»
25-12-2016
«Δώστε μας τον κόπο μας να πάμε σ’ άλλη πόρτα»


Χρονογραφικά σημειώματα του Τρύφωνα Τσομπάνη

Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν και να μη τρέχουμε πλέον στους δρόμους για να καλαντίσουμε, αλλά δεν σημαίνει πως η καρδιά δεν χτυπά διαφορετικά τούτες τις μέρες καθώς οι αναμνήσεις, σαν πουλιά αποδημητικά, έρχονται να γλυκάνουν τη μνήμη και να μας γεμίσουν με συγκινήσεις και θύμησες. Τότε, όπως και τώρα, οι καλαντιστές ήταν συνήθως τα παιδιά του Δημοτικού και του Γυμνασίου, άντε και του Λυκείου καμιά φορά όταν το μπόι τους δεν πρόδιδε τα χρόνια τους. Θυμάμαι όταν κάποτε μια κοπέλα που έβγαλε το Γυμνάσιο και ήταν και λίγο ευτραφής, τόλμησε να πάει να καλαντίσει, η φαρμακόγλωσση γειτόνισσά μας δίνοντας το φιλοδώρημα της πέταξε το καρφί: «Ευχαριστούμε κοπέλα μου, άντε και του χρόνου με τον αρραβωνιάρη σου να τα πείτε»!

Αυτός όμως που δεν καταλάβαινε από ηλικίες και τέτοια ήταν ο Μπαρμπα-Γιώργης. Τον έβλεπες πρωί-πρωί την παραμονή των Χριστουγέννων τυλιγμένο με την πατατούκα του, με το λαγούτο στα χέρια και τη φυσαρμόνικα στερεωμένη στο λαιμό, να περνά από τα σπίτια και να τραγουδά τα κάλαντα. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ντυνόταν  αϊ-Βασίλης και δώστου να βαρά το λαγούτο, να παίζει φυσαρμόνικα και να τραγουδά, και όταν τα πιτσιρίκια τρέχαμε ξοπίσω του για να τον ακούμε, γιατί προσέφερε όντως θέαμα, έπαιζε φυσαρμόνικα και με τη μύτη! Το παρατσούκλι του ήταν ο «Γιώργης ο αρκουδιάρης» ή ο «Γιώργης με τα πουλάκια», εξ αιτίας του ότι είχε την τάση να μη μένει ποτέ χωρίς δουλειά και μάλιστα κάθε φορά με καινούργιο αντικείμενο εργασίας. Είναι αυτό που λέμε σήμερα «καινοτομία»! Είχε λοιπόν μια αρκούδα την οποία περιέφερε ανά τας οδούς και τα ρήμας του Λαγκαδά και όχι μόνο  έβγαζε τον επιούσιο αλλά τα κονομούσε και με το παραπάνω βάζοντας την αρκούδα να χορεύει ή να κάνει πώς φιλάει η Καρέζη τον Καζάκο, ή πώς βάφεται η Βουγιουκλάκη! Παράλληλα είχε και ένα μικρό πιθηκάκι που επίσης το έβαζε να κάνει τούμπες στον αέρα και να καθαρίζει μπανάνες, ενώ αυτός χτυπούσε το ντέφι και τραγουδούσε. Από αυτή λοιπόν την ενασχόληση απέκτησε το προσωνύμιο αρκουδιάρης. Περιττό να πούμε ότι η αρκούδα για να συντηρηθεί ήθελε βασιλικά έξοδα, τα οποία τα διέθετε ο κυρ-Γιώργης. Τους καλοκαιρινούς μήνες έβρισκε άλλη επαγγελματική διέξοδο, είχε 2-3 κλουβιά που είχε μέσα παπαγαλάκια, καναρίνια και περιστέρια, τα οποία είχε εκπαιδεύσει να τσιμπούν με το ράμφος τους τα χαρτάκια της τύχης, ενώ ο κυρ-Γιώργης είχε φροντίσει να γράφουν το μέλλον του κάθε πελάτη, ότι δηλαδή σε λίγο θα πάει ταξίδι μακρινό, θα παντρευτεί και θα κάνει 5 παιδιά, θα πεθάνει η πεθερά του και άλλα παρόμοια!

Κάποια χρονιά είχε κάνει την έκπληξη, εμφανίστηκε για να καλαντίσει ντυμένος αϊ-Βασίλης κι έσερνε ξοπίσω του μια καμήλα. Ε… αυτό ήταν, αφήσαμε το τραγούδι, τα τρίγωνά μας και τα κάλαντα και τρέχαμε πίσω από τον κυρ-Γιώργη ακολουθώντας τις διαδρομές της καμήλας του και όταν την πήγε στο σπίτι, παγώσαμε από το κρύο να κρεμιόμαστε στον αυλόγυρό του για να βλέπουμε το παράδοξο θέαμα της καμήλας στον Λαγκαδά!

Το βράδυ, καθώς έπεφτε η νυχτιά και τα σπίτια γέμιζαν με κόσμο, τα τζάκια και οι σόμπες προσέφεραν την δική τους θαλπωρή στην κάθε οικογένεια, άκουγες γέλια και χαρές σε κάθε σπίτι και κάπου - κάπου οι παρέες να τραγουδούν την «άγια νύχτα» ή το «χιόνια στο καμπαναριό», ιδιαίτερα εάν τύχαινε και χιόνιζε κι όλας, όλα γινόταν μαγικά. Στο τραπέζι τα νηστίσιμα της ημέρας, φασόλια νερόβραστα, τουρσιά, χαλβάδες και ελιές, κάστανα ψημένα στη σόμπα, φρούτα με ξηρούς καρπούς, οι παπούδες και οι γιαγιάδες στη μέση του σπιτιού και το θυμιατό έτοιμο να θυμιάσει «για το καλό» όλη την οικογένεια και να ευχηθούμε «γεροσύνη, καλοσύνη, μπερεκέτια», δεν θέλαμε τίποτα άλλο, αυτά αρκούσαν. Απ’ έξω ακουγόταν ακόμα οι φωνές των τελευταίων παιδιών που ξέμειναν να τραγουδούν για να αυγατίσουν το ταμείο τους «Χριστούγεννα Πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου για βγάτε διέτε μάθετε πως ο Χριστός γεννιέται».

Και του χρόνου με υγεία. Χρόνια πολλά.

                                                                            



 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium