του Τρύφωνα  Τσομπάνη

Ο καθηγητής Γιάννης Βενιώτης, γιός του Σωκράτη και της Δέσποινα Βενιώτη γεννήθηκε στον Λαγκαδά το 1958. Φοίτησε στο Α΄ Δημοτικό Σχολείο Λαγκαδά και κατόπιν στο εξατάξιο Γυμνάσιο Λαγκαδά, όπου περάτωσε τις σπουδές του με άριστα. Από μικρός διακρίθηκε για την ευρυμάθεια και την ευφυϊα του και περνά από τους πρώτους στο Πολυτεχνείο της Πάτρας, όπου μετά τις σπουδές του προσλαμβάνεται ως επιστημονικός συνεργάτης του Τμήματος Hλεκτρολόγων Μηχανολόγων. Ξεκινά μεταπτυχιακές σπουδές αλλά μετά από υποτροφία που παίρνει, φεύγει για την Αμερική για περεταίρω σπουδές. Στην Αμερική σε σύντομο χρονικό διάστημα περατώνει τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές του σπουδές και διορίζεται αναπληρωτής Καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Meryland (1988). Σε λίγο καιρό διορίζεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας. Παράλληλα με το κύρος και τις γνώσεις που διαθέτει προσκαλείται ως επισκέπτης καθηγητής και διδάσκει στο πανεπιστήμιο Pierre et Marie Curie στο Παρίσι, καθώς και ως επισκέπτης καθηγητής διδάσκει στα πανεπιστήμια Κρήτης, Θεσσαλίας, στο τεχνολογικό ινστιτούτο της ΙΒΜ, RTP, και στο T.J. WATSON RESEARCH CENTER, της Νέας Υόρκης. Συμμετέχει σε πολλά χρηματοδοτούμενα προγράμματα, έχει επιβλέψει 15 διδακτορικές διατριβές και 29 Μάστερ, έχει ένα πλούσιο συγγραφικό έργο σε αυτοτελείς ή συλλογικούς τόμους, και έχει εφεύρει 4 πατέντες για θέματα ελέγχου και διαχείρισης δρομολογητών στο internet, βάσεων δεδομένων και υπολογιστικών συστημάτων σε κέντρα δεδομένων.

Έχει τρεις κόρες και ένα εγγονάκι, επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα για διδασκαλία και μόλις βρει ευκαιρία επισκέπτεται τον Λαγκαδά για να συναντήσει φίλους και συμμαθητές, αφού με τους περισσότερους διατηρεί μια πολύ καλή σχέση και είναι αγαπητός από όλους.

Υποβάλλαμε στον κ. Βενιώτη κάποιες ερωτήσεις και δέχτηκε πρόθυμα να μας απαντήσει:

-Τι είναι για σας σήμερα η πατρίδα;

Μια γλυκόπικρη εικόνα και αίσθηση. Νοσταλγώ να περάσω όσο γίνεται περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα. Με πικραίνει η κατάσταση που επικρατεί τον τελευταίο καιρό.

-Τι κρατάει τον Λαγκαδά ζωντανό μέσα σας;

Η επαφή με τους συμμαθητές/συμμαθήτριες του Δημοτικού και Γυμνασίου. Αρχισε πριν τρία χρόνια, το καλοκαίρι του 2013, κάπως τυχαία. Βρεθήκαμε 8 συμμαθητές στις Πέντε Βρύσες, στην ταβέρνα ενός συμμαθητή μας. Σε τρεις μήνες βρεθηκαμε 45. Απο τότε με την πρώτη ευκαιρία μια ομάδα συμμαθητών - 10, 20, όσοι μπορούν - βρίσκονται. Τον Ιούνιο του 2016 γιορτάσαμε και τα 40 χρονια απο την αποφοίτηση μας απο το Γυμνασιο. Η αίσθηση του να βρίσκεσαι πάλι με τους φίλους των παιδικών χρόνων είναι απίστευτη.

-Τι το ελληνικό και Λαγκαδιανό συνοδεύει τις μνήμες σας;

Οι αναμνήσεις των παιδικών χρόνων. Εζησα στο Λαγκαδά μέχρι τα 18 μου. Τα μισά χρόνια στο σπίτι που έχτισε ο παππούς μου περίπου το 1870 - τώρα είναι μισογκρεμισμένο, δίπλα στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής - και τα άλλα μισά στο σπίτι που έχτισε ο πατέρας μου το 1967. Τώρα το έχει ένας φίλος. Οποτε έρχομαι στον Λαγκαδά περνάω και τα βλέπω και τα δυο. Θυμάμαι τα παιχνίδια που κάναμε στην πλατεία με τα γειτονόπουλα, τις βόλτες στην αγορά, τα απογεύματα στο Σεράνο, συζητήσεις ατελείωτες τα βράδια με την παρέα, γλέντια στου Κρυωνά, δουλειά κάθε καλοκαίρι στις διανομές ποτών του Τζώγα, μπάλα στην ΑΠΕΛ, ξύλο από τον διευθυντή του πρώτου δημοτικού, τον κ. Αποστολίδη... Ολες αυτές οι εικόνες με συνοδεύουν πολλές φορές και στην Αμερική. Θα έλεγα δεν υπάρχει εβδομάδα χωρίς μια ευχάριστη αναπόληση.

-Τι ήταν αυτό που σας έφερε σε ξένο τόπο;

Οι μεταπτυχιακές σπουδές και η επιθυμία να κάνω ακαδημαϊκή καριέρα. Πίσω στο 1982 ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Είχα αρχίσει διδακτορικό στην Πάτρα το 1981 και διαπίστωσα οτι δεν θα έβγαζε πουθενά. Το παράτησα το 1983, παντρεύτηκα και έφυγα. Δεν μετάνιωσα καθόλου για την απόφαση αυτή. Και εγώ και η γυναίκα μου είχαμε αποφασίσει ότι δεν θα γυρνούσαμε. Και οι τρεις κόρες που γεννήθηκαν στην Αμερική «στερεοποίησαν» αυτή την απόφαση.

-Επισκέπτεσθε συχνά την πατρίδα;

Τα τελευταία 3 χρόνια έχω έρθει 14 φορές. Κάθισα από 4 μέρες εως 3 μήνες.

-Τι σας θυμώνει από τη σύγχρονη Ελλάδα;

Η έλλειψη ανιδιοτελών πολιτικών προσώπων.

-Πόσο εφικτή είναι η επιστροφή σας στην πατρίδα;

Ισως στα «βαθιά γεράματα» να επέστρεφα. Προς το παρόν, τρεις κόρες και μια εγγονή με κρατούν γερά στην Αμερική.

-Τι θα λέγατε, ως συμβουλή, στα νέα παιδιά της πόλης μας;

Επενδύστε στην εκπαίδευση, κρατείστε ανοικτό μυαλό, κριτικάρετε τα πάντα.

-Ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους συμπατριώτες σας;

Μην παρασύρεστε από λαϊκισμούς. Η γενιά των σημερινών 20-30ρηδων θα «πληρώσει τα σπασμένα». Βοηθήστε τους.