Ο Γιώργος Δόνιος από την παιδική του ηλικία ήταν ουσιαστικά με μια βαλίτσα στο χέρι. Στα τρία του μετακόμισε οικογενειακώς στη Μυτιλήνη για δύο χρόνια κι από εκεί, μετά από μια πενταετία διαμονής στη Χαλκίδα, επέστρεψε στη γενέτειρά του, τον Λαγκαδά. Στα δεκαπέντε του έφυγε για μία σχολική χρονιά στην Αμερική. Επέστρεψε στον Λαγκαδά για να αποφοιτήσει από το Γενικό Λύκειο και έφυγε για σπουδές στη Σκωτία, διαβαίνοντας τις πόρτες της σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών πέντε χρόνια αργότερα, με μεταπτυχιακό στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Έζησε κι εργάστηκε στη Νέα Υόρκη, τη Βαρκελώνη και τη Σιγκαπούρη. Ο επόμενος προορισμός του παραμένει άγνωστος για την ώρα. Ασχολείται με τον εθελοντισμό, τη φωτογραφία και είναι εκπαιδευτής καταδύσεων, ειδικευμένος σε άτομα με κινητικές δυσκολίες.

Μία μαθηματική εξίσωση. Ένας γρουσούζικος αριθμός. Ένας ταξιτζής που του άρεσε το παστίτσιο. Μια φίλη μισής ημέρας. Ένας χορός στο Πεκίνο και μια βαρκάδα στον ποταμό Μεκόνγκ. Δεκατρείς ταξιδιωτικές ιστορίες στο άγνωστο του κόσμου που απλωνόταν μπροστά στα γεμάτα περιέργεια μάτια μου. Δεκατρείς αναμνήσεις. Οχτώ και πέντε εμπειρίες στοιβαγμένες στα κιτάπια της καρδιάς μου, παρμένες από το ταξιδιωτικό μου ημερολόγιο γεμάτες έκπληξη, αγάπη, χιούμορ και γερές δόσεις περιπέτειας. Από τη Σαβάνα της Κένυας στο μακρινό Μπαλί, κι από το Πεκίνο μέχρι την Μπούρμα, χάθηκα στην ομορφιά του κόσμου, φτάνοντας σε μέρη που απλά είχα ονειρευτεί σαν παιδί, δίχως χάρτη και πυξίδα, με μοναδικό οδηγό μου τη δίψα για το άγνωστο του κόσμου. Του μακρινού, του περίεργου κι απάτητου προορισμού που πάντα έκανε το μυαλό μου να πετάει.