Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
28/3/2024 16:09:24



















Επισκέπτες Online: 1134


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






«Χαμένη γενιά»  ή γενιά της ελπίδας; * Του Τρύφωνα Τσομπάνη
11-11-2020
«Χαμένη γενιά» ή γενιά της ελπίδας; * Του Τρύφωνα Τσομπάνη


Απάντηση στο άρθρο: 
Η χαμένη γενιά *Αρθρο του Αστερίου Σταμπουλή

Αγαπητέ μου φίλε Αστέριε,

Το άρθρο σου με ξάφνιασε ευχάριστα και χάρηκα για την φρεσκάδα του λόγου σου. Θα μου πεις ότι αλίμονο αν ένας νέος άνθρωπος σαν και σένα δεν είχε αυτή τη δυναμική στο λόγο του. Βέβαια μιλάς για τα παιδιά της γενιάς σου τους 25άρηδες και τους 30ντάρηδες, που λογικά θα έπρεπε να πιάνουν την πέτρα και να βγάζουν νερό και να κρατούν στα άξια χέρια τους την τύχη και τη ζωή της πόλης τους. Αλλά αγαπητέ μου φίλε, δεν φταίνε μόνο οι νέοι που ίσως δικαιολογημένα χαρακτηρίζεις «χαμένη γενιά»! Πριν από Σας, πέρασαν πολλές άλλες «χαμένες γενιές» οι οποίες έζησαν με βασική φιλοσοφία το: «δε βαριέσαι αδερφέ». Ανάμεσα σ΄αυτές και η δική μου γενιά, αυτή που σιγά-σιγά αποσύρεται στον πάγκο της συνταξιοδότησης περιμένοντας το άγνωστο τέλος, αποκαμωμένη, ανέλπιδη, και με αρνητικό πρόσημο στον απολογισμό χρήσης της κοινωνικής ζωής της. Αυτή κι αν είναι χαμένη γενιά!!! Και βέβαια δεν αναφέρομαι στο όποιο ατομικό τους ίσως κατόρθωμα για την ατομική ανέλιξη και την αγωνία να «πιάσουν την καλή», αλλά στο τι έμεινε ως κοινό όφελος και αν εξόφλησαν το χρέος στην πόλη, στο χωριό, στην τοπική κοινωνία. Τι κληρονομιά αφήνουν στο μέλλον του τόπου και στα παιδιά του. Στον κόσμο τούτο δεν ζούμε μόνοι μας και η ζωή δεν μας ανήκει κατ΄αποκλειστικότητα, αλλά είμαστε κοινωνία προσώπων που το ένα κοιτά το άλλο και πορεύονται αντάμα στο μέλλον. Ο άνθρωπος πλάστηκε με δυό πόδια για να κοιτά μπροστά και ψηλά στον ουρανό. Μόνος του κανένας δεν καταφέρνει τίποτα. Είναι αλήθεια ότι αυτή η «χαμένη γενιά», όπως λες, μεγαλώνει σ’ ένα περιβάλλον που δημιούργησαν άλλες εξίσου χαμένες γενιές! Καταλαβαίνω απόλυτα την πίκρα σου, ίσως και την αγανάκτησή σου, γιατί από αυτό το τέλμα πέρασαν κι άλλοι, κι εγώ, και αγωνίστηκα και πάλεψα να καταφέρω κάτι όχι μόνο για μένα, αλλά και για τον τόπο. Όμως επειδή πάντα με έτρωγε η αγωνία για το μέλλον και την ιστορία του τόπου μας, είπα θ΄ αρχίσω από τα θεμέλια, θα γίνω δάσκαλος, όπως κι εσύ, για να βάλω τα πρώτα λιθάρια. Διάβαζα σε κείμενα του περασμένου αιώνα για τον τόπο μας (1908-1910), και δυστυχώς όλοι όσοι αναφέρονταν σ΄ αυτόν μιλούσαν για μια «τελματώδη κατάσταση, με ευθύνη των διοικούντων»! Εκατό χρόνια μετά, αυτό το τέλμα, διαπιστώνω ότι δεν είναι τελικά αποτέλεσμα της λιμναίας περιοχής μας, αλλά τέλμα ηθικό, πολιτικό και κοινωνικό. Ζούμε σ΄ έναν παραδεισένιο τόπο που όμως του λείπουν οι βασικές δομές υγείας, παιδείας, αθλητισμού, πολιτισμού, αλληλεγγύης, κοινωνικής προσφοράς, φιλανθρωπίας. Το λες και συ πως: «μη γελιόμαστε δε θα αλλάξει τίποτε ποτέ», αλλά λείπουν τα βασικά μέσα, η θέληση, το όραμα, «το πάθος, η πυγμή, και η γροθιά στο καρφί»! όπως γράφεις. Στον τόπο μας σήμερα, αν πάς να χτυπήσεις γροθιά στο καρφί, θα κατηγορηθείς ότι καταστρέφεις τα καρφιά, που είχαν έτοιμα να σταυρώσουν τον τόπο, πιθανόν κι εσένα. Επειδή από τα δεκαοχτώ μου χρόνια είχα αυτές τις κοινές αγωνίες με σένα, ένιωσα πολλές φορές ότι το να λες την αλήθεια, το να κάνεις προτάσεις, το να απαιτείς το καλό, το να ονειρεύεσαι για το μέλλον, ή να υπογραμμίζεις τον κίνδυνο της κατηφόρας, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς προφήτης κακών που χαλά τον ύπνο της μάζας!

Όμως δεν θα σου πω ότι απελπίστηκα! Απλά είπα πως θα παλέψω να εμπνεύσω πέντε ανθρώπους, τα παιδιά μου, τους μαθητές μου, τους φίλους μου, να δημιουργηθεί μία μαγιά, μια ζύμη, ώστε να μπορέσει να ζυμωθεί όλο το αλεύρι για να γίνει το ψωμί που θα χορτάσει τον άνθρωπο χαρά και ομορφιά.

Αγαπητέ φίλε,

Η γενιά σου δεν είναι χαμένη, είναι απλά μπερδεμένη και παγιδευμένη από όλους αυτούς, που λες «ότι επιβιώνουν σε βρώμικα νερά, αντί να αφήσουν την ιστορία να τους βάλει στο ράφι…». Έτσι δυστυχώς εθιστήκαμε στο βούρκο!

Όμως δυστυχώς φίλε μου η ιστορία πάντα αργεί! Σκοπός είναι να καταλάβετε όλοι εσείς, η γενιά σου, η «γενιά της ελπίδας», λέω εγώ, που διαθέτει μόρφωση, γνώση, εξειδίκευση, όραμα, μεράκι, γούστο, καλλιέργεια, πολιτισμό, τεχνολογία, να σταματήσει το κακό, που βλέπουμε να θέλουν κάποιοι να μας «πάνε μπροστά» αλλά… με αραμπά!

Τελειώνω με τα λόγια σου: «Το αξίζει ο τόπος. Κρίμα πραγματικά! Ας ελπίσουμε στο τέλος, να γίνει πάλι το θέλημα του Θεού, να μας εξυψώσει και να μας τοποθετήσει εκεί που μας αξίζει. Να γίνει η νέα γενιά θεμέλιος λίθος των καλών καταστάσεων γι αυτόν τον τόπο. Το αξίζει ο τόπος. Το αξίζουμε εμείς, η χαμένη γενιά που μόνο κέρδος μπορεί να φέρει»!

Όμως φίλε μου «συν Αθηνά, και χείρα κίνει…»!

Αυτή η γενιά της ελπίδας, πρέπει να ελευθερώσει τον τόπο από όλους αυτούς τους γραφικούς μνηστήρες της εξουσίας, που εποφθαλμιούν μόνο την προίκα της! Κάντε το όσο γίνεται πιο γρήγορα, μόνοι σας χωρίς τις άλλες χαμένες γενιές με τις ψεύτικες ελπίδες, τους δήθεν σωτήρες!


Τρύφων Τσομπάνης

Αναπληρωτής Καθηγητής Α.Π.Θ

Διευθυντής του Τομέα, Λατρείας, Αρχαιολογίας και Τέχνης




 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium