Ξέρω ότι η αγωνία ορισμένων για το πού θα βρουν πολιτική φωλιά να κουρνιάσουν είναι έντονη αυτές τις μέρες. Πρέπει να κλείσουν ψηφοδέλτια, να ετοιμαστούν συνδυασμοί, που θα έχουν ελπίδα εκλογής, οι πιέσεις πάνε κι έρχονται, οι εκβιασμοί επίσης,  γιατί, παρά το ότι πέρασαν 200 χρόνια απ’ την τουρκοκρατία ο σημερινός πολιτευτής πάντα θυμάται εκείνο το αμίμητο «αφού κατόπιν ενεργειών μου διορίστηκες, ή αποσπάστηκες, ή μετατέθηκες, έχεις υποχρέωση να με στηρίξεις», αλλά και το επίσης τραγικό να πηγαίνει ο υποψήφιος για επικοινωνία με δημότες και να του θέτουν το πρόβλημα: «Ναι, θα σε ψηφίσω αλλά έχω και δύο παιδιά άνεργα. Τουλάχιστον το ένα να μπει στον Δήμο»!!! Ναι έτσι είναι φίλοι μου, και το ζήσαμε έντονα όταν έτυχε να εμπλακούμε σε εκλογικές αναμετρήσεις. Μ’ αυτή τη λογική ο Δήμος Λαγκαδά έπρεπε τώρα να έχει καμιά πέντε χιλιάδες υπαλλήλους, κατ’ απαίτηση των ψηφοφόρων του.

Αναρωτιέμαι τελικά τι μας ενδιαφέρει; Να πάει ο τόπος μπροστά ή να βολευτεί το παιδί μας, κι ας μπει ο Δήμος με τα τσαρούχια μέσα στα χρέη; Γιατί κανένας δεν μπορεί να δεχτεί ότι δουλειά των αιρετών δεν είναι να λύνουν ατομικά προβλήματα, αλλά τοπικά ζητήματα. Τα προσωπικά προβλήματα είναι απότοκος της λύσης των πρώτων. Και βέβαια μια έξυπνη και προοδευτική δημοτική αρχή, εστιάζοντας στα ζητήματα που ταλαιπωρούν τον Δήμο και προωθώντας έξυπνες λύσεις, τότε αυτόματα βοηθά και την κοινωνία να απολαύσει κάποια ευεργετήματα. Αν δηλαδή εστιάσει στην επιχειρηματικότητα του Δήμου, τότε είναι αυτονόητο ότι δημιουργούνται θέσεις εργασίας σε πολλούς τομείς, και όχι κατ’ ανάγκη δημόσιες θέσεις. Αν εστιάσει στον πολιτισμό, είναι γνωστό ότι καθιστάς τον Δήμο πόλο έλξης για τουριστική ανάπτυξη. Αν έχεις την εξυπνάδα να δημιουργήσεις δομές που δίνουν κίνητρα στον Δημότη να εμπλακεί στην τοπική επιχειρηματικότητα, τότε ναι, ο Δήμος βοηθά άριστα τους δημότες του.

Τι ήταν εκείνο που έκανε τον Λαγκαδά, για παράδειγμα στα 1940, να έχει 14 ξενοδοχεία και πάνω από 10 ταβέρνες και εστιατόρια και άλλα τόσα μικρότερα καφενεία αναψυχής; ΤΑ  ΛΟΥΤΡΑ. Είχαν κάνει τον Λαγκαδά ΛΟΥΤΡΟΠΟΛΗ και αυτό είχε πολλά να δώσει στην πόλη και τους πολίτες.

Σήμερα δεν είναι μόνο τα Λουτρά, είναι πολλά πράγματα που μπορούν να στηρίξουν το μέλλον του Δήμου, όχι μόνο στο Λαγκαδά, αλλά και στα χωριά μας, τα οποία διαθέτουν ομορφιά, γραφικότητα, ιστορία, παράδοση, γιορτές, πανηγύρεις. Δημιουργία δομών που έχουν επισκεψιμότητα. Μουσεία, διατηρητέοι ξενώνες φιλοξενίας, η Λίμνη που έμεινε στη μοναξιά της, με ανικανότητα των διοικήσεων να εκμεταλλευτούν ακόμα και την σημερινή κατάστασή της,που με λίγο όραμα θα ήταν αφορμή για δράσεις και αναπλάσεις, ακόμα και επιστημονικό ενδιαφέρον.

Αυτά όμως φίλοι μου θέλουν όραμα, θέλουν μεράκι, θέλουν δουλειά, θέλουν ανθρώπους που να μη τους βλέπει η αγορά και η καφετέρια, όπως συμβαίνει σήμερα να βλέπεις αιρετούς, που πληρώνει ο λαός να αναπαύονται από καφέ σε καφέ και από σουλάτσο σε σουλάτσο! Αναρωτιόταν πρόσφατα έγκριτος δημοσιογράφος σε Κυριακάτικη εφημερίδα: «Τι στο καλό σκεφτόμαστε όταν ψηφίζουμε για αυτοδιοικητικές εκλογές; Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η ανεπάρκεια και η ανικανότητα είναι τόσο πασιφανείς που βγάζουν κυριολεκτικά μάτι!». Τους βλέπουμε σε έκτατες περιπτώσεις να τα έχουν κυριολεκτικά χαμένα, ανέτοιμοι για δράση. Οι λύσεις που προτείνουν πολλές φορές δημιουργούν θυμηδία. Τα λάθη και οι παραλείψεις τους μπορούν να έχουν άσχημο αποτέλεσμα, αλλά αυτοί παραμένουν στις θέσεις του απαθείς. Δεν έχουν καν τη διάθεση να ακούσουν τη βοή της αγοράς και τα σχόλια.

Αυτό που λείπει είναι οι άνθρωποι της επιχειρησιακής ετοιμότητας, με λύσεις, με προτάσεις, με πρόγραμμα, να αντιλαμβάνονται το ρόλο τους και όχι να περιφέρουν τη γραφικότητά τους ανά την πόλη. Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κρίσιμη θέση. Στους Δήμους το κριτήριο είναι η αποτελεσματικότητα και η ευφυϊα! Τα είδε κανείς; Ρωτήθηκε κάποτε κάποιος πρωθυπουργός γιατί έκανε έναν ανίδεο άνθρωπο υπουργό, και απάντησε ότι δεν του έβγαινε αλλιώς η πασιέντσα!!! Φανταστείτε τώρα τι γίνεται με τις «πασιέντσες» σε ένα δήμο, όπου από κάποιους ανθρώπους κρίνεται το μέλλον του τόπου, η οικονομική ευρωστία, η κοινωνική πολιτική, η παιδεία, περιβάλλον, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, και φυσικά η καθημερινότητα με τα τόσα προβλήματα.

Έβλεπα τα τελευταία χρόνια τα βράδια τα φώτα του Δήμου σβησμένα, κι αναρωτιόμουν, δηλαδή τώρα αυτοί έλυσαν όλα τα θέματα του μεγάλου μας Δήμου και πήγαν σπίτι ήσυχοι να κοιμηθούν;

Νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουν ορισμένα πράγματα. Στις εκλογές δεν ψηφίζουμε το καλό παιδί, αλλά το άξιο παιδί. Ο τόπος είναι γεμάτος από καλά παιδιά, αλλά όλοι δεν διαθέτουν γνώση, εμπειρία, και κυρίως μόρφωση στο να λύνουν προβλήματα. Όταν οι άλλοι τρέχουν με πύραυλο, εμείς δεν μπορούμε να πηγαίνουμε με αραμπά του 1960!!!

Τα καλά παιδιά τα κερνάς μια πορτοκαλάδα και τα αφήνεις στο σπίτι τους, τα άξια όμως τα αναζητάς, γιατί είναι χρήσιμα για την κοινωνία. Αλλά θα μου πείτε ποιος Έλληνας δεν θεωρεί τον εαυτό του ικανό για όλα. Νομίζω πως μόνο στον τόπο μας ακούγεται η φράση: «α..ρε και να ’μουνα για μια μέρα πρωθυπουργός»!!!

Με αυτά τα μυαλά όμως καταστρέφουμε την πατρίδα και τον τόπο μας. Και βέβαια πάντα η πραγματικότητα μας ταράζει αφού βλέπεις τους ίδιους ανθρώπους που έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το κακό μας χάλι, τολμούν ξανά να προκαλέσουν την μνήμη μας και να ξύσουν πληγές που άφησε η ανυπαρξία της σκέψης τους και η ανικανότητά τους στη διοίκηση. Ξέρεις, για παράδειγμα, τι είναι να είσαι πρόεδρος δημοτικής επιχείρησης, λογιστής στο επάγγελμα, και να ξεχνάς να υποβάλλεις φορολογική δήλωση της επιχείρησης που διοικείς, αδιαφορώντας για το πρόστιμο;;; Να διώκεσαι για παραλείψεις και πράξεις περί την διοίκηση και να τολμάς να ζητάς ψήφο για να ολοκληρώσεις το κακό που έκανες; Δεν είναι τραγικό; Έλειψε τελείως η αυτογνωσία; Η αυτοκριτική και ο έλεγχος συνειδήσεως;

Θα μου πείτε συμβαίνουν κι αλλού! Ναι, αλλά βρε αδερφέ, δεν πρέπει κάποτε να σταματήσουν, ή να τους σταματήσουμε, αν θέλουμε να λεγόμαστε σοβαροί και υπεύθυνοι;

Σκέψεις κάνω και προβληματισμούς καταθέτω. Όσοι αγαπάτε αυτόν τον τόπο σκεφτείτε τα.

Τρύφων Τσομπάνης