Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, τα καλοκαίρια που μεγάλωνα γδέρνοντας τα γόνατά μου στα χαλίκια στους χωματόδρομους του χωριού μου, μία από τις μεγάλες απορίες μου ήταν πού βρίσκει ο ψαράς τα ψάρια μέσα στα βουνά. Με περηφάνια η θεια μου, μου έμαθε ότι η περιοχή μας έχει τα καλύτερα ψάρια, όχι μόνο από τη θάλασσα, αλλά κυρίως από τις λίμνες: την Κορώνεια και τη Βόλβη. Η Βόλβη ακόμη και σήμερα είναι η δεύτερη σε έκταση λίμνη της Ελλάδας. Η Κορώνεια τότε ήταν η δεύτερη πιο παραγωγική σε ψάρια λίμνη της Ελλάδας. Σήμερα “περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις…”

Σήμερα, οι λίμνες Κορώνεια και Βόλβη, μαζί με τα στενά της Ρεντινας ανήκουν στους προστατευόμενους από τη Συνθήκη Ραμσάρ Υγροτόπους Διεθνούς Σημασίας, μαζί με άλλες 9 περιοχές της χώρας -οι περισσότερες εκ των οποίων στη Β. Ελλάδα. Σημειώνεται ότι στα 158 κράτη που έχουν κυρώσει την Σύμβαση, στην περσική πόλη Ραμσάρ, έχουν οριστεί 1828 Υγρότοποι Διεθνούς Σημασίας. Από αυτούς τους 1828 Υγροτόπους οι 55 είναι στη «μαύρη λίστα» ή λίστα του Μοντρέ, όπως λέγεται επισήμως. Όταν αυτή καταρτίστηκε και οι 10 Υγρότοποι της Ελλάδας ανήκαν σε αυτή. Σήμερα 7 από αυτούς ανήκουν στη μαύρη λίστα! Φυσικά η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια ! Μαζί με το Ιράν, αν αυτό μας παρηγορεί!

Αυτό που σίγουρα που σίγουρα μας αφήνει απαρηγόρητους είναι η πρόσφατη παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο από την Κομισιόν, λόγω της ολιγωρίας όλων όσων ανέλαβαν την ευθύνη για την περιβόητη «σωτηρία» της Λίμνης Κορώνειας.
Μια σωτηρία που δεν ήρθε ποτέ, για μια λίμνη που δεν υπάρχει πια.
Γιατί λίμνη δεν είναι μια λακκούβα με νερό, αλλά ένα ζωντανό οικοσύστημα. Θυμάμαι όταν το2007, το 2008, το 2009 που ήμουν Έπαρχος Λαγκαδά, με ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι«έντρομοι» κάθε φορά που προέκυπτε οικολογική κρίση στην Κορώνεια «έχουμε θανάτους ψαριών;» και μου ερχόταν να απαντήσω "Μακάρι!" Γιατί αυτό θα σήμαινε ότι ζούσαν ψάρια στην Κορώνεια. Δυστυχώς αυτά μας είχαν τελειώσει από το 1995, από τότε που είχε πεθάνει και η Λίμνη μας!

Εκτοτε χάθηκαν εκατομμύρια ευρώ σε μελέτες επί μελετών, σε Master Plan που άλλαζαν, σε έργα που άργησαν να γίνουν -και κυρίως σε αυτά που δεν έγιναν καθόλου σε πολυδάπανες «καμπάνιες» ευαισθητοποίησης και προβολής του προβλήματος.
Χανόταν όλα αυτά τα χρόνια και όλη η περιοχή βεβαια, καθώς η μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή, οι αυστηροί περιορισμοί στη δόμηση, τα χαμένα έσοδα από την αλιεία, οι βιομηχανίες που έκλεισαν (και έπρεπε να κλείσουν) οδήγησαν την επαρχία Λαγκαδά στην υποβάθμιση και τους πολίτες στην ανεργία και την απόγνωση!

Ήμουν από αυτούς που χάρηκαν ότι δημιουργήθηκε αυτόνομο Υπουργείο Περιβάλλοντος και τοποθετήθηκε η «πράσινη» Τίνα, γιατί στα θέματα ζωής και θανάτου -και τέτοια είναι τα περιβαλλοντικά εγκλήματα- δεν έχουμε περιθώριο για γαλάζιες, πράσινες ή κόκκινες αντιθέσεις. Η πολυδιαφημισμένη περιβαλλοντική ευαισθησία της τότε Υπουργού περιορίστηκε σε πράσινα τσιτάτα από τους 4 τσιμεντένιους τοιχους του γραφείου της στην Αθήνα, ενώ κρύφτηκε εντέχνως πίσω από το άλλοθι του Ψωμιάδη και της γραφειοκρατίας. Καμία άποψη! Καμία λύση!

Φωνάζαμε τότε εμείς οι ντόπιοι, μαζί με τους Οικολόγους ότι η Κορώνεια δεν θα σωθεί, ότι η χρηματοδότηση θα κοπεί, ότι το πλάνο ενεργειών είναι σε λάθος κατεύθυνση, αφού δεν εμπεριέχει σαφείς οδηγίες για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, ούτε προβλέπει υποχρεωτική επιδοτούμενη, αλλαγή καλλιεργειών και τρόπου άρδευσης, αφού δεν χρηματοδοτεί τους βιολογικούς καθαρισμούς των οικισμών που ακόμη και σήμερα ρίχνουν ανεπεξέργαστα τα λύματα στην Κορώνεια. Λέγαμε τότε ότι το Master plan θα αποτύχει, όχι γιατί αμφισβητούσαμε τις προτάσεις των επιστημόνων, αλλά γιατί βλέπαμε ότι καθυστερούν τραγικά να γίνουν όσα είχαν έστω προγραμματιστεί και ότι η υπομονή της Κομισιόν είχε εξαντληθεί μαζί μας (και για αυτό το θέμα).

Και ύστερα ήρθε ο κ. Παπακωνσταντίνου και σκέφτηκα ότι αυτός δεν είναι μεν πράσινος με εισαγωγικά, αλλά θα ταρακουνηθεί από τα τεράστια πρόστιμα που μας περίμεναν -ευαίσθητος στα οικονομικά, γαρ- και θα «τρέξει» τους ανεύθυνους - «υπεύθυνους» της τοπικής και κεντρικής εξουσίας προκειμένου να αποφύγει μια ακόμη επιβάρυνση ο Έλληνας φορολογούμενος! Μέχρι 100.000 ευρώ πρόστιμο την ημέρα ήταν η απειλή σε περίπτωση που η χώρα οδηγούνταν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.