Είναι η τελευταία λέξη της μόδας πλέον η μαγειρική. Δεν υπάρχει κανάλι, μικρό ή μεγάλο, (οχετός ή απλό χαντάκι τηλεοπτικό), περιοδικό ή εφημερίδα, που να μη σου λανσάρει και μια συνταγή μαγειρικής, ένα πιάτο που σου υπόσχεται να ευχαριστηθεί η καρδούλα σου γεύσεις.
Δεν ξέρω αν δοκιμάσατε ποτέ να εφαρμόσετε τις συνταγές, αλλά εμένα ποτέ δε μου βγαίνουν όπως στις φωτογραφίες του περιοδικού που τις λανσάρει, ούτε ως προς τις γεύσεις, ούτε ως προς την εικόνα. Έτσι λοιπόν σχημάτισα την γνώμη πως πρόκειται περί μιας καλής εικονικής πραγματικότητας, που όμως δε σου γεμίζει ευχάριστα το στομάχι. «Φάτε μάτια ψάρια δηλαδή και κοιλιά περίδρομο», όπως λέει και η σοφή παροιμία του λαού μας. Τώρα που τα θυμήθηκα όλα αυτά!!!
Να… απλά βλέποντας, ζώντας και διαβάζοντας τα προεκλογικά μαγειρέματα της πόλης μας, φοβούμαι πως στο τέλος μη τυχόν και οι εκλογικές συνταγές, αποτύχουν στην εκτέλεση και στη γεύση (πικρή, πολύ γλυκιά, ξινή), αλλά το χειρότερο θα ήταν να δημιουργήσουν στομαχικά προβλήματα…Για παράδειγμα, οι πολιτικές μεταναστεύσεις στελεχών και οι αλλαγές ομάδων (σαν να άλλαζαν πουκάμισα), μου κάθεται από τώρα στο στομάχι!!! Δηλαδή «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε το…β..κί του αλλιώς»; Ε…και; αφού ο Μανωλιός ήταν πτώμα για μια τετραετία, τι θα τον έκανε να ζωντανέψει τώρα; Τι θα προκαλούσε εγρήγορση και δραστηριοποίηση σε έναν άνθρωπο που δεν έμαθε να δαπανάται στα κοινά του τόπου του, να θυσιάζεται για το κοινό καλό και να δημιουργεί προϋποθέσεις ανάπτυξης, όταν ο ίδιος κινείται ως άτομο στον χαμηλότερο δείκτη ανάπτυξης;
Πως θα μπορούσε ένας άνθρωπος στείρος από ιδέες και προτάσεις να ανανήψει ξαφνικά από τον λήθαργο και να δραστηριοποιηθεί για τον τόπο του; Με ποιες προϋποθέσεις και με πια λογική άραγε τα εκλογικά επιτελεία μαγειρεύουν και ετοιμάζονται να σερβίρουν το εκλογικό τους πιάτο; Σίγουρα ο πόθος της εξουσίας είναι μια αιτία, όμως όταν ο πόθος γίνει πάθος (μόνο ένα γράμμα κάνει τη διαφορά) μας βγαίνει ξινό «το φαγητό». Υπάρχει ίσως και το ΟΡΑΜΑ ΖΩΗΣ του κάθε πολιτικού, που τοξεύει την εξουσία, όταν όμως το όραμα βασίζεται σε συναλλαγές, εύκολα μετατρέπεται σε ΔΡΑΜΑ ΖΩΗΣ. ’λλωστε και εδώ η διαφορά των λέξεων κρίνεται σε ένα μόνο γράμμα. Οι οβιδιακές μεταμορφώσεις και οι πολιτικοί χαμαιλεοντισμοί δεν αποτελούσαν ποτέ τον καλύτερο οιωνό για μια ασφαλή και επιτυχή πορεία ζωής.
Η βατραχοειδής πρακτική, μια στη στεριά και μια στο βούρκο, δεν ωφελεί και πολύ, γιατί όταν τελικά εμφανιστούν τα βουβάλια στο έλος, την πληρώνουν πάντα τα βατράχια. Αυτό όμως που με τρομάζει πραγματικά είναι πώς κάποιοι που έχουν ακέραιη την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στο τόπο, που ως τώρα ήταν μουγκοί, ή διαφημιστές και κράχτες αρρωστημένων καταστάσεων, πρακτικών και πολιτικών, αυτοί που σφάζονταν στην ποδιά της Πάολας (ή της Χάϊδως κατά το δημοτικό μας τραγούδι), εξακολουθούν να πιστεύουν ότι χωρίς αυτούς και τη γνώμη τους η Πόλη θα καταρρεύσει. ΟΧΙ ΦΙΛΟΙ μου, μπορούμε και χωρίς εσάς. Έζησε αυτός ο τόπος χρόνια χωρίς την παρουσία σας και τη συμμετοχή σας στα κοινά και επιβίωσε. Η παρουσία σας μας προέκυψε στο ξαφνικό, κάτι σαν τσουνάμι ας πούμε, ε… εσάς μπορεί να σας άρεσε, αλλά εμάς καθόλου, γιατί είδαμε την παρακμή της μικρότητας και της αρπαχτής να γίνονται ιδεολογία και καθεστώς και ό,τι γίνεται καθεστώς είναι τραγικό για τον ΔΗΜΟ.
Φροντίστε λοιπόν τη συνταγή σας ώστε να βγαίνει κάτι καλό, αποφύγετε τα χαλασμένα και ληγμένα προϊόντα, ρίξτε αλάτι ΚΑΛΑΣ, όχι απ’ αυτό που πήραμε για τα χιόνια, ανακατέψτε με προσοχή την κατσαρόλα (δεν την ανακατεύουμε όπως την τράπουλα στο καζίνο), στο φαγητό δεν ρίχνουμε κολόνια αλλά μυριστικά της φύσης, δοκιμάστε πρώτα εσείς με προσοχή μη καείτε ή δηλητηριαστείτε, και φροντίστε κατά το σέρβις μη μας το περιχύσετε πάνω μας, θα είναι τραγικό. Περιμένουμε πάντως με αγωνία και σχετική «πείνα» για κάτι καλό.