Αρχική Σελίδα   |    ΔΗΜΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ    |    ΟΙ ΔΗΜΟΙ    |    ΟΙΚΙΣΜΟΙ    |    ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ & ΜΟΥΣΕΙΑ    |    ΣΥΛΛΟΓΟΙ    |    ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ    |    ΑΓΓΕΛΙΕΣ    |    ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ    |    ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
29/3/2024 14:03:29



















Επισκέπτες Online: 1218


Λίστα Ενημέρωσης

Συμπληρώστε το email σας για να λαμβάνετε ενημερώσεις.






"O ΜΠΟΓΔΑΝΑΣ" του Τρύφωνα Τσομπάνη
14-10-2015
"O ΜΠΟΓΔΑΝΑΣ" του Τρύφωνα Τσομπάνη

Σαν ταινία μερικές φορές έρχονται στο μυαλό εικόνες και θύμησες από τα παλιά. Είδα προχθές την κατάσταση του Μπογδάνα να βρωμίζει από τα απόβλητα του ΧΥΤΑ και πέρασαν σαν αστραπή όλες εκείνες οι αναμνήσεις από το ποτάμι μας.

Μπογδάνας κατά μια εκδοχή σημαίνει «δώρο του Θεού» κατά μια άλλη «χαρά του θεού», πάντως όποια εκδοχή και να δεχτούμε, είμαστε υπόλογοι για το πώς κατάντησε το όντως δώρο του θεού και για το πώς έγινε πληγή η χαρά του θεού. Θυμάμαι πως παλιά ο Μπογδάνας είχε νερό σχεδόν όλο τον χρόνο, οι πηγές του αστείρευτες και οι γκιόλες που δημιουργούνταν είχαν όλο το χρόνο όχι μόνο νερό αλλά και ψάρια. Έτσι, πολλοί νέοι ριψοκίνδυνοι  μάθαιναν κολύμπι στον Μπογδάνα, τότε που η θάλασσα ήταν άπιαστο όνειρο για τους επαρχιώτες και δεν ήταν λίγες οι φορές που έπιαναν ψάρια με τα χέρια.

Τον Μάιο του 1936 ο Μπογδάνας επεφύλαξε μια άσχημη εμπειρία για τον Λαγκαδά, που περιγράφεται με γλαφυρότατο τρόπο από τον γεωπόνο συμπατριώτη μας Αριστοτέλη Αϊβατζίδη στο μυθιστόρημά του «Ήταν ένας Μάης και τούτος» και μάλιστα οι καταστροφές ήταν πολύ μεγάλες και για τον κάμπο και για την πόλη μας. Με την αφορμή αυτού του κακού ξεκίνησε τότε η κατασκευή αναχωμάτων στα πρανή του ποταμιού ώστε να μεγαλώσει το βάθος του. Από τότε ο Μπογδάνας ενέπνεε θα λέγαμε μια κάποια εμπιστοσύνη, αλλά είναι αλήθεια πως όταν ερχόταν ο χειμώνας και φούσκωναν τα νερά από τις συνεχόμενες βροχοπτώσεις, ο δρόμος για το Ηράκλειο έκλεινε πάντα. Όταν μάλιστα είχε συνεχείς βροχοπτώσεις και αυξάνονταν η ροή του νερού, άκουγες μέσα στη νύχτα τη βοή του ποταμού που αγκομαχώντας έτρεχε προς το γιαλό. Τα πρανή ήταν γεμάτα ιτιές κλαίουσες από τη μεριά του Ηρακλείου, ενώ από τη μεριά του Λαγκαδά και πίσω από το κονσερβοποιείο ήταν η λεγόμενη «δέση» που ήταν κατάφυτη από μουριές, μια και ο Λαγκαδάς τα χρόνια εκείνα είχε στα βιοποριστικά ενδιαφέροντά του και τη σηροτροφία, δηλαδή την εκτροφή του μεταξοσκώληκα και επεξεργασία του μεταξιού. Οι παραποτάμιες περιοχές του Μπογδάνα συχνά φιλοξενούσαν τα πρωτομαγιάτικα πανηγύρια μας ή τις πασχαλιάτικες κούνιες του Αη-γιώργη και γέμιζε ο τόπος ζωή και χαρά. Γύρω από τον Μπογδάνα, κήποι, περιβόλια, μπαξέδες, οπωρώνες, φανέρωναν την ευλογία του Θεού στο τόπο μας και η πλούσια γύρω βλάστηση συνηγορούσε σ΄αυτό.


Η μεγάλη σιδερένια γέφυρα που δέσποζε στην είσοδο της πόλης και το παρακείμενο «εξοχικό», εκεί που είναι σήμερα το Μπίλλειο αλλά και το ταβερνάκι-αναψυκτήριο στον χώρο του σημερινού στρατοπέδου Μπαρέτη, ήταν πόλος έλξης και περιπάτου μέχρι και τον Οκτώβριο του 1944, οπότε οι Γερμανοί την ανατίναξαν αποχωρώντας από την πόλη μας. Έκτοτε οι συμπατριώτες μας απέφευγαν να πηγαίνουν προς τα εκεί γιατί τους πλήγωνε η κατάσταση της γέφυρας. Σε μια φωτογραφία πάντως τραβηγμένη γύρω στο 1943 φαίνεται η σιδερένια γέφυρα ενώ κάτω ο Μπογδάνας ρέει αγέρωχα προς την Κορώνεια πλουτίζοντας τη ζωή της. Λίμνες και ποτάμια πάντα αποτελούσαν πηγές ζωής και πλούτου, αλλά κυρίως τόπους αναψυχής. Όταν λέει οι Ισραηλίτες έφτασαν στη Βαβυλώνα βρήκαν τόπο να ξαποστάσουν στις παρόχθιες περιοχές των ποταμών και στο ξαπόσταμα αυτό πάντα θυμόταν τραγούδια της πατρίδας τους. Ο Δαβίδ λοιπόν περιγράφει χαρακτηριστικά μια τέτοια στιγμή: «Επί των ποταμών Βαβυλώνος, εκεί εκαθήσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς την Σιών, επί ταις ιτέαις εκρεμάσαμε τα όργανα ημών… Πώς άσομαι επι γης αλλοτρίας;» δηλαδή «στις όχθες των ποταμών της Βαβυλώνας καθήσαμε και κλάψαμε καθώς θυμηθήκαμε την πατρίδα, στα κλωνάρια της ιτιάς κρεμάσαμε τις κιθάρες μας, γιατί δεν γινόταν να τραγουδήσουμε σε ξένη γη».

Σήμερα στις όχθες του Μπογδάνα η λέξη αναψυχή είναι ξένη και ίσως και επικίνδυνη, η όψη του ποταμού αποκρουστική, η όσφρηση δεν μπορεί να χαρεί ούτε την μυρωδιά της άνοιξης παρά μόνο δυσωδίες, εύκολος σκουπιδότοπος για όσους έχασαν την περιβαλλοντική τους συνείδηση. Οι αρμόδιοι του ΧΥΤΑ συστηματικά και κατ’ εξακολούθηση εγκληματούν όχι απλά προς το περιβάλλον αλλά κατά της ζωής των παιδιών μας. Και εμείς απλά λέμε "ας το πάρει κι αυτό το ποτάμι"!!!



 

ALBUM ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ



Επικοινωνία με lagadas.net
Επιτρέπεται η αναδημοσιεύση του υλικού μόνο με την αναφορά της πηγής © 2010 lagadas.net
design by aksium