«Εδώ και πολύ καιρό το πρώτο δημοτικό σχολείο Λαγκαδά στεγάζει έναν "τοίχο Καλοσύνης" ή αλλιώς "τοίχο Αλληλεγγύης". Μια εξαιρετική ιδέα κατά την οποία, ο καθένας από μας μπορεί να αφήσει ότι θέλει από τρόφιμα, ρούχα ή άλλα αντικείμενα σε καλή κατάσταση, προκειμένου να τα πάρει κάποιος από τους συνανθρώπους μας που τα χρειάζεται. Πολύ συχνά περνώντας από εκεί έβλεπα σακούλες γεμάτες και μάλιστα όταν τις προσπερνούσες, μοσχοβολούσαν απορρυπαντικό, σημάδι ότι κάποια νοικοκυρά τα είχε "περιποιηθεί" πριν τα αφήσει.

Δυστυχώς, όμως, όπως και σε άλλα θέματα, η καλοσύνη κάποιων γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από κάποιους ασυνείδητους.

Το τελευταίο διάστημα, είχα παρατηρήσει πολλά ρούχα σκορπισμένα είτε στα πεζοδρόμια περιμετρικά του πάρκου της Μητρόπολης είτε σε κάδους λίγο πιο κάτω. Θεώρησα τότε ότι κάποια σκυλιά σκόρπισαν κάποια σακούλα, ή ότι τα ρούχα στους κάδους ήταν αποτέλεσμα εκκαθάρισης κάποιας ντουλάπας...

Δυστυχώς όμως, όπως διαπίστωσα εκ των υστέρων, ιδίοις όμμασι, ήταν αποτέλεσμα κάποιου, που μην μπορώντας να κουβαλήσει τις βαριές σακούλες από ρούχα, πήρε ότι ήθελε και τα υπόλοιπα τα πέταξε, στερώντας από κάποιους είδη πραγματικά χρήσιμα. Σε συζητήσεις που είχα με περίοικους, μου είπαν ότι όλα όσα κρεμούνται στον τοίχο της Αλληλεγγύης τα παίρνει συγκεκριμένο άτομο, που αμέσως μετά τη διαλογή, πετά την πλειοψηφία από αυτά στα σκουπίδια.

Σε μια εποχή όμως που ακόμη και η πιο μικρή προσφορά είναι σωτήρια για κάποιους, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ως προς αυτά που δίνουμε, συχνά από το υστέρημά μας. Σίγουρα υπάρχουν οικογένειες με πολλές ανάγκες και συνάνθρωποί μας που στηρίζονται στην καλοσύνη μας.

Πρέπει να συνεχίσουμε να προσφέρουμε, ας είμαστε όμως προσεκτικοί. Ας τα δώσουμε σε φορείς που αναλαμβάνουν παρόμοιες ενέργειες. Σίγουρα κάποιοι τα περιμένουν και τα έχουν ανάγκη».

Μια δημότισσα Λαγκαδά